Æskan - 01.10.1936, Blaðsíða 18

126
ÆSKAN
Kýrin hennar önnu gömlu
eftir Jóli. V. Jensen.
Gömul kona stóö meö kusu sína lijá
kúastíunni á markaðstorginu. Pær stóðu
báðar afsiðis, þar sem minnst bar á,
eins og þær vildu helst ekki láta taka
eftir sér.
Gamla konan var ósköp hæglát að
sjá, kollhettan slútti fram yfir ennið
til að skýla augunum, og hún prjónaði
sokkbol, sem var orðinn svo langur
að hún vafði liann upp. Búningur
hennar var einfaldur og gamaldags,
blátt heimalitað pils og sveipað dökku
sjali um grönnu herðarnar og innfallna
brjóstið. Höfuðklúturinn var kripplað-
ur af pví að liggja í kommóðuskúff-
unni, en hann var drifhvitur, og gömlu,
slitnu tréskórnir voru gljáandi hreinir.
Prjónarnir tifuðu ótt og títt. Hún lagði
eyrun við hljóðfæraslættinum, sem óm-
aði yfir markaðstorgið, og renndi öðru
hvoru augum til mannanna, sem hóp-
uðust par saman til að kaupslaga. Allt i
kring var ös og hávaði. Pað var ára-
glam frá bátunum á ánni, hestarnir
hneggjuðu og hvíuðu, trumburnar
glumdu og glömruðu, og strákar æplu
og göluðu. En hún stóð parna kyrrlát
í sólarhitanum og prjónaði og prjónaði.
Kusa stóð parna fast við hliðina á
lienni og jórtraði. Petta var gömul og
góðlátleg kýr, hraustleg og væn að sjá.
Hún var raunar dálítið ldunnaleg og
ljót á malirnar, en annað var ekki
liægt að setja út á hana. Hún stóð
parna og starði votum, glampandi aug-
um og jórtraði í siíellu. Iíjálkarnir
gengu liægt og reglulega, frá vinstri til
hægri, og þegar hún var búin að kingja,
leit hún í kringum sig, stóð svo graf-
kyrr og gúlpaði upp næstu tuggu. Hún
hafði nýtt og fallegt tjóðurband um
liálsinn. Pað gamla var orðið svo ó-
hreint, Anna gamla vildi að hún væri
þokkalega lil fara.
Af pví að þetta var falleg kýr, þá leið
ekki á löngu áður en maður kom til
þeirra. Hann skoðaði og þukiaði kusu
liátt og lágt.
»Hvað kostar kusa pín, gamla mín?«
spurði liann.
Anna hélt áfratn að prjóna.
»Hún er ekki til sölu,« svaraði hún.
Maðurinn staldraði ögn við, en fór
svo leiðar sinnar. Pað var eins og
hann gæti ekki slitið augun af kusu.
Rétt á eftir kom feitur og skafinn
slátrari og skoðaði kusu í krók og
kring og kleip hana í síðurnar.
»Hvað kostar kusa?«
Anna leit fyrst á kusu, renndi síðan
augum út i bláinn og starði eins og
hún sæi þar eitthvað merkilegt.
»Hún er ekki til sölu.«
Slátrarinn fór. A augabragði er kom-
inn annar kaupandi. En Anna gamla
hristir höfuðið.
»Kýrin er ekki til sölu.«
Nú kom aítur maður, sem hafði fal-
að hana áður, og bauð ríflegt verð.
Pað var freistandi boð. Anna gamla
neitaði stuttaralega, en maðurinn lét
sig' ekki.
»Ertu búin að selja hana?«
Ónei, víst var hún óseld.
»Nú, en því í ósköpunum hangirðu
með kúna hérna, ef þú villt ekki selja
hana?«
Anna gamla varð niðurlút, en prjón-
arnir tifuðu áfram.
»Ha, af hverju stendurðu hér með
kúna? Eða áttu hana kannski ekki?«
Ójú, víst átti liún liana. Hún átti
liana með öllum rétti. Meira að segja
síðan hún var kálfur, bætti Anna við
í lágum rómi.
»Ertu hér með beljuna til að gera
gys að þeim, sem vilja kaupa hana?«
Pað er eins og' Anna gamla lækki í
loftinu, En prjónarnir ganga hraðar
og hraðar. Hún þorir ekki að líta upp,
hún er alveg ráðalaus. Og maðurinn
heldur áfram að ónotast.
»Heyrirðu það, ertu að gera gys að
okkur?«
Nú hættir Anna gamla að prjóna. Hún
tekur i tjóðurbandið á kusu, til þess
að snúa henni heim á leið, lítur stórum
ásökunaraugum á manninn og segir:
»Petta er svo einmana kýr,« segir
hún hógvær«, svo osköp einmana. Eg á
enga aðra, og hún fær svo sjaldan að
finna aðrar kýr. Og svo hugsaði eg
með mér., að eg skyldi lofa henni á
markaðinn, bara svo að hún fengi að
vera með öðrum kúm og skemmta sér
svolitið, ójá, eg hugsaði nú svona með
mér. Eg gerði þetta í góðri meiningu,
mér fannst að það gerði engum til, og
þess vegna komum við nú liingað. En
við erum ekki til sölu, svo að það er
best að við förum heim. Og eg bið
yður að fyrirgefa okkur, og verið þér
nú sælir. Og þakka yður fyrir«.
G. G. þýddi lausl.
Þú leikur ekki á mig!
Kennari: »Hvað mikið er 3 og 5, Siggi ?
Siggi þegir.
Kennarinn: »Þú veist þó liklega, að
5 og 3 eru 8.
Siggi (brosandi): »0, nei. Pað eru
nú 4 og 4, sem eru 8«.
Orðsendingar
Breyting sú, sem gerð var á »Æsk-
unni« um næstsíðustu áramót, hefir
því miður orðið dýrari en búist var
við i fyrstu. Aukinn kostnaður við
breytinguna varð um 5000 krónur, og
þó að verð blaðsins væri þá liækkað
lítils háttar, þá hefir það komið á dag-
inn, að hækkunin var of lítil. Par við bæt-
ist, að auglýsingar, sem reiknað var með
að rnyndu gefa einhverjar tekjur, liafa
brugðist allverulega sökum kreppunnar,
svo af þessuni ástæðum varð fjárliags-
legur halli á sjálfu blaðinu síðastliðið
ár. Ef þessi halli verður ekki rninni á
þessu yfirstandandi ári, getur vel farið
svo, að útgáfan neyðist til að hækka
blaðið frá næstu áramótum, en að sjálf-
sögðu verður það ekki gert, nema engar
aðrar útgöngudyr finnist.
Ef nú allir vinir og velunnarar
»Æskunnar« tækju höndum saman og
söfnuðu fram að áramótunum 5—600
nýjum skilvísum kaupendum, þá mundi
væntanlega elcki koma til hækkunar,
og væri sú úrlausn málsins æskilegust
fyrir báða aðilja.
Að þessu sinni er október og nóv-
ember blað »Æskunnar« sent út saman,
og þess vegna er þetta síðasta blaðið,
sem sent verður skuldugum kaupend-
um. Eru því allir, sem skulda yfirstand-
andi árgang, vinsamlega minntir á að
senda greiðslu nú þegar, svo hægt sé
að senda þeim Jólahók blaðsins á rétt-
um tíma.
N. B. Munið það að Jólabókin verður
aðeins send skuldlausum kaupendum,
og ef hún ekki kemur með jólapóstin-
um, þá er það af því, að borgun hefir
ekki verið send til afgreiðslunnar, eða
misfarist á leiðinni.
Þeir, sein óska eftir forlagsbókum
»Æskunnar« til sölu, eru beðnir að
láta afgreiðsluna vita um það. Sölulaun
20°/o. Jafnframt áminnast þeir, sem hafa
haft litsölu á bókum blaðsins, að gera
grein fyrir sölunni og senda'andvirði
hinna seldu hóka.
Ný.jar hækur. Óli snarfari er kominn
út, og Örkin hans Nóa kemur fyrir jólin.
Uppsögn á blaðinu er bundin við
áramót og að viðkomandi sé skuldlaus.
Tilkynnið bústaðaskipti.
Tilkynnið vanskil.
Ritstjóri: Margrét Jónsdóttir.
BÍKISPRENTSMIÐJAN GUTENBEBQ