Æskan - 01.12.1936, Blaðsíða 10

138
ÆSKAN

VALUR VÆNGFRÁI 15. Frelsuð
Valur bjóst riú dularbúningi. Iiann vafði liárið upp og stakk í
]>aö arnarfjöfirum. Svo málaöi hann framan í sig með hvitum
Jii hermcrki Scnckaindiána, og gekk svo hiklaust inn í tjald-
borgina. *
Valur spjaliaSi lengi við l>au gömlu bjúin, og Jitaöist um i
laumi. Hann sá Indiánakonu koma út úr einu tjaldinu. Um
leið sá liann l>regða fyrir bvítklæddri konu þar inni. Valur
l>rosli i kampinn; nú vissi liann, að hann var á réttri leið.
I>ar iiitli liann gamlail Indíána og feita Indíánakerlingu. I’au
JóIíu honum vel, enda talaði hann Seneliamálið. Allir vopnfær-
ir menn voru i burtu. Þeir liöfðu fárið á ráðstefnu með Irolies-
um, til þess að bollaleggja um herferðina.
Valur tók með ánægju boði Indiánans, að gista þarna um nótt-
ina. Og fyrir kvöldið var Iiann húinn að veiða upp úr Indiána-
konunni allt, seln hann vildi vita um Iivítu konuna i tjaldi liöfð-
ingjans. En hann gat ekkert hafst að fyrr en dimml var orðið.
María Brarids lá andvaka i myrkrinu og blustaði á veöurdyn-
inii. Allt í eiiiu smaug blikaudi hnifur geguum tjaldið, og risti
stóra rifu. Gegiium bana sá hún franian I málaðau Scneka-
indíána.
Auðvitað var þetta Valur. Áður cn bún liafði tíma til að liljóða,
grcip banii hana og har lianti burt. Á leiðinni hvislaði liaiin að
heniii, bvcr hann var, og hljóp svo með hana gegnum myrkrið
og rokið til vina sinna.