Æskan - 01.02.1958, Blaðsíða 5

Beggja megin við stíginn voru mýrar
°g dý. Tvisvar ætlaði Sören að kom-
ast fram úr pabba, sem gekk á und-
an honum, en í bæði skiptin vöknaði
hann í fæturna og varð að gera svo
vel að halda sig á stígnum.
Þegar þau höfðu gengið rúman hálf-
dma, komu þau að sumarbústaðnum.
Þar hittu þau írú Miettinen, litlu
systur drengjanna, sem hét Marja-
Leena, og stóru systur þeirra, sem hct
Tuula. Stórasystir gat talað sænsku,
svo að nú gátu Sören og Anna feng-
ið betri hugmynd um það, sem fram
fór.
Oll börnin voru send til næsta
sveitabæjar til þess að sækja mjólk
og smjör.
„Það er tuttugu mínútna gangur
þangað," sagði Tuula.
„Þá er það auðveldara lieima,"
sagði Anna, „þvi að þar hlaupum við
bara þvert yfir götuna, þegar við
sækjum mjólk fyrir mömmu."
„En nú færð þú að sjá finnskan
bóndabæ og hann er allt öðruvísi en
þeir, sem }rú ert vön að sjá i Dan-
mörku,“ sagði Tuula.
Og ekki leið á löngu, þangað til
þau voru komin alla leið.
„Til hvers eru þessir löngu skurð-
ir, sem liggja í gegnum akrana?“
spurði Sören.
„Þeir eru grafnir til þess að leiða
vatnið burtu, svo að akrarnir blotni
ekki of mikið,“ svaraði Mara-Leena.
„Já, en heima eru lögð leirrör nið-
ur í jörðina í staðinn fyrir að grafa
skurði, og það köllum við að ræsa
fram,“ sagði Sören.
„Já, við ræsum líka þannig fram í
Finnlandi, en víða eru enn notaðir
skurðir," sagði Tuula.
Allt í einu kallaði Anna upp: „Nei,
sjáið þið, liérna aka þeir sleðum um
mitt sumar.“
Og þarna kom raunverulega sleði
akandi með heyhlass.
„Já, það er vegna þess, að ekki er
hægt að aka yfir skurðina í venjuleg-
um vögnum með fjórum hjólum,"
htskýrði Tuula, „hann mundi bara
ÁL-LI PE SEE TÁS SÁ Sl NISTÁ NU KEN
PU-KUA. VAATTEET ALLI PANEE
KUI-VUMAAN. I-SÁ ÁESTÁÁ POL-
LELLA PELTO-A. I-SÁ KIITTÁA AL-
LI A . O LET OI-KE A PIK KU ÁI TI
Ein blaðsíða úr lestrarbókinni.
velta. Og taktu eftir, að næstum all-
ir vagnarnir uppi í sveit eru aðeins á
tveimur hjólum."
Nú gátu þau séð sjálfan bæinn.
Hann var allur úr timbri. Á akri
skammt frá honum sáu þau einhver
undarleg spýtnaverk. Þau voru til
þess að þurrka á hey.
Þau gengu beint inn í eldhúsið og
það fyrsta, sem þau sáu, var stór elda-
vél og stór hlaðinn ofn.
Yfir olninum var hlaði af rúgbrauð-
um. En það voru ekki venjuleg fer-
hyrnd rúgbrauð, eins og þau, sem við
þekkjum. Þau voru kringlótt og með
gati í miðjunni, og svo voru þau
þrædd upp á grenigrein. Þess konar
rúgbrauð kallast reikaleipá.
Þegar þau höfðu boðið kurteislega
góðan dag, var þeim boðið að borða.
Sören var svangur, svo að hann þáði
það strax með þökkurn. Þau fengu
einhvers konar graut, sem var kallað-
ur talkkunagrautur og súrmjólk út
á hann.
Hann bragðaðist alls ekki eins og
aðrir grautar, svo að Sören spurði, úr
hverju hann væri búinn til.
Grauturinn var búinn til úr ein-
hvers konar mjöli, sem blandað var
----------------------- ÆSKAN
með rúgmjöli, byggmjöli og steiktum
baunum.
Þau fengu einnig pönnukökur áður
en þau fóru. Það var Önnu að þakka,
því að hún horfði svo mikið á stór-
an staí'la af þeim, sem stóð á borðinu.
Á leiðinni heim reyndi Tuula að
kenna Sören og Önnu nokkur finnsk
orð, svo að þau gætu komið hinum á
óvart, þegar heim kæmi.
Nú gátu þau sagt kiitos (takk),
olkaa hyvá (gjörðu svo vel), isá
(pabbi) og áiti (mamma).
En sennilega var það allra skemmti-
legast, þegar þau töldu upp að tíu
öll í kór. yksi, kaksi, koime, nejá,
viisi, kuusi, seitsemán, kahdeksán,
yhdeksán og kymmenen. Orðin eru
borin fram næsturn því eins og þau
eru skrifuð, með áherzlu á fyrsta at-
kvæði.
Þegar þau komu heim, sýndi Marja-
Leena Sören og Önnu lestrarbókina
sína. Hún þýddi líka dálítið yfir á
sænsku fyrir þau. Á blaðsíðunni, sem
þið sjáið hérna, stendur: Aila þvær
bláu fötin brúðunnar sinnar. Alla
hengir fötin upp til þerris. Pabbi
ræktar jörðina með Polla. Pabbi hrós-
ar Öllu. Þú ert dugleg, lítil mamma.
Framhald.
Litla vinnukonan.
21