Æskan - 01.05.1958, Blaðsíða 3

^ • ^rgangur. Reykjavík, maí—júní 1958.
"",","l|tit|ili>lllliilillillililiiiiltilililliililltillilii1illllliilllllllllillllllahililillillillillillii1|lliill|lilliillilitiiilil|lliiialllliliiliillil|l,llllilil,llliiill|lllulllii,i,>itliitltiillii>iiliMltlatiiii>iiilllltitliii>iiiilii>iitili>til,
111,11,11,1. ,11,11,11,11,11,11,1 iitiiititiiiiiiiiiiiiiiititiiitittiiiitiitiiiiitiiitiiiiititii
•fr 5.-6. tölublað.
nú leitun á öðrum manni jafnvinsæl-
um, jafnframt þvx sem hann er ein-
hver mesti æskulýðsleiðtogi, sem sög-
ur fara af.
Séra Friðrik Friðriksson er fæddur
að Hálsi í Svarfaðardal 25. maí 1868.
Foreldrar hans bjuggu á Hálsi um
fárra ára skeið, og síðan á ýmsum stöð-
uin í Eyjafirði, Skagafirði og Húna-
þingi. 11 ára gamall missti séra Frið-
rik föður sinn, og tóku þá við dapur-
leg ár að ýmsu, því að hann varð þá
einnig að skiljast við móður sína og
ólst eftir það upp með vandalausum.
Þrátt fyrir fátækt braust hann ungur
til mennta af miklum dugnaði, varð
stúdent 1893 og kandidat í guðfræði
1900, en hafði áður lesið málfræði í
Kaupmannahöfn 1894—97.
Að loknu námi í Danmörku kom
hann heim til Reykjavíkur, og var það
Séra Friðrik Friðriksson
níræour.
^ aprílblaði Æskunnar 1913 er
K’ c‘inarkorn um séra Friðrik Friðriks-
|°n lk J. (Bjarni jónsson vígslu-
iskup). Þar segjr hamr svo frá fyrstu
y^num sínum við hann og upphafi
að 60 ára órjúfanlegri vináttu. „Fyrir
r,niium 15 árum mætti ég svartskeggj-
U®um manni á götu. Ég hafði mætt
mnrgum svartskeggjuðum mönnum,
en þessi var allt öðru vísi en aðrir.
g hef aldrei gleymt honum síðan.
ess‘ niaður greip í handlegginn á
méi, ég varð hálfhræddur fyrst í stað,
en þegar hann tók í höndina á mér og
rosti framan í mig, þá brosti ég líka
°g mér þótti vænt um hann. Ókunni
^aðurinn spurði: „Hvað heitir þú,
rengUr minn?“ Ég sagði honum nafn
mut' "Jæja, við hittumst seinna,“
sagð’i maðurinn og þaut af stað. —
etta var einkennilegur maður,“
lugsaði ég. Sama dag lýsti ég þessum
nianni fyrir öðrum dreng. — „Veiztu
e ki hver það er? Það er hann Friðrik
riðriksson,“ sagði drengurinn. — Áð-
Ur di mig varði, urðum við kunningj-
i'1 °S vinir og höfum verið það frá
Pe,m degi.“
|’essi stutta tilviljun sýnir, að séra
niðrik var þegar orðinn kunnur mað-
’ 1 Éeykjavík fyrir 60 árum, og var
ann þá eRk.i orðinn „séra“ heldur
ara fátækur stúdent og lítt eða ekki
yjjaður á guðfræðinámi. En hann
a,ð fljótlega þjóðkunnur maður fyrir
tarf sitt meðal æskunnar. Og á sex
aratugum, sem síðan eru liðnir, hefur
ann jafnt og þétt aukið vinsældir sín-
r jafnhliða auknum kynnum, og mun
67