Æskan - 01.10.1958, Blaðsíða 8

ÆSKAN_________________________________________________
— Eina mínútu yfir fimm, svaraði Spilett, sem stóð
með úrið í hendinni.
Hafi úr hans alltaf gengið rétt síðan hann fór að
heiman, þá var mismunur á tíma kringum fimm klukku-
stundir á Lincolnseyju og Washington, því hér átti klukk-
an að vera 12 á hádegi, er sól var hæst á lofti. Ef sólinni
miðar um 15 gr. á hverjum klukkutíma á göngu sinní
umhverfis jörðina sólarhring hvern, var auðvelt að reikna
út, að Lincolnseyja hlaut að vera 75 gr. fyrir vestan
Washington. Smith var kunnugt um, að Washington
lá hér um bil á 77. breiddargráðu vestlægrar breiddar, og
þegar hann svo lagði þessar tölur saman, komst hann að
þeirri niðurstöðu, að eyjan lægi á 152 gr. fyrir vestan
Greenwitch.
Eftir þessum útreikningum komst Smith að þeirri nið-
urstöðu, að aðrar eyjar myndu ekki vera þarna nálægar,
því að hann hafði aldrei heyrt getið um neinar eyjar
í þessum hluta Kyrrahafsins. Er hann hugsaði nánar um
þetta, kom í ljós, að eyjan var að minnsta kosti í 1200
sjómílna fjarlægð frá Tahiti, yfir 1800 sjómílur frá Nýja
Sjálandi og meira en 4500 sjómílur frá Ameríku. Þýðing-
arlaust var því að gera tilraun með að komast á lélegum
báti alla þessa vegalengd.
Annars höfðu þeir engin áhöld til að smíða skip eða
bát. Þó byrjuðu þeir næstu daga að vinna járn úr málin-
grýti, sem þarna var nóg af. Brutu þeir grjótið úr fjall-
inu og söfnuðu því í hrúgur eftir að hafa mulið það
smátt. Annað lagið í hrúgunni var grjót, hitt kol. Þá
bjuggu þeir til fýsibelg úr selskinni. Þegar belgurinn var
svo þeyttur, jókst hitinn svo mjög, að járnið bráðnaði og
skildist frá gjallinu. Nú gátu þeir smíðað jarðhögg, teng-
ur, axir, hnífa og marga aðra þarfa hluti, sem þá van-
hagaði um.
Leið nú fram í maí og veturinn nálgaðist þarna á
suðurhelmingi jarðar. Maí svarar til nóvember hjá okk-
ur. Himininn hafði verið skýjaður marga daga og útlit
var fyrir regn og storm.
Ennþá var þó ekki orðið mjög kalt, en þó fóru þeir
að hugsa um, að þeir þyrftu hlýrri og betri bústað, er
vetraði, en hellirinn gat veitt þeim.
— Ég held að það sé nú bezt, að við lítum í kringum
okkur fyrst, mælti Smith, er þetta barst í tal milli þeirra.
— Hvemig þá? spurði Spilett. — Það býr enginn hér
á eynni.
— Vel gæti það átt sér stað, mælti verkfræðingurinn.
— Við vitum það ekki með vissu. Og enda þótt hér séu
engir menn, þá geta verið hér hættuleg villidýr. Þess
vegna verðum við að finna eða útbúa okkur eitt-
hvert skýli, þar sem við getum verið öruggir og þar sem
við getum haldið vörð. Við verðum að vera við öllu
búnir. Eyjan er einmitt staðsett þar í Kyrrahafinu, sem
malaiskir sjóræningjar hafa oft leitað til.
0 w <U U O O O o O O'OO O O ft v» u qOOOOOOq 0oOOOOoc 0ooooooo0
5 o O O O 00 o O oc
° o O O O O O 0°0 ^OOOOOOO0 °OoOO °OoOOOO° * *» r O * °
Afmælisdagur I
Þann 24. október eru 13 ár lið-
in frá því að stofnskrá Samein-
uðu þjóðanna gekk í gildi. Er sá
dagur síðan talinn afmælisdagur
alþjóðasamtakanna. Er dagurinn
ár hvert hátíðlegur lialdinn um
víða veröld, fyrst og fremst með-
al hinna 82 þátttökuþjóða, en
einnig víðar. Á 12 ára afmælis-
deginum á síðastliðnu ári var
dagsins minnst á Norðurlöndum
á líkan hátt og fyrr. Forystu-
menn héldu ræður, efnt var til
fundahalda og hljómleilta.
Viða var dagsins minnst á sér-
kennilegan hátt. í Braziliu liélt
t. d. Fjallamannafélagið í Rio de
Janeiro upp á daginn með þvi,
að félagarnir klifu eitt af hæstu
fjöllunum, scm umlykur borgina.
Fóru þeir áður ókunna stigu upp
fjallið og reistu fána Sameinuðu
þjóðanna á fjallstoppnum. í
Chile söfnuðust saman 20.000
börn á einum stað til þess að
hylla fána Sameinuðu þjóðanna.
Mynd 2.
128 Nýif starfsmenn óskast fyrir ÆSKUNA. 20—25% í ómakslaun.