Æskan - 01.10.1958, Blaðsíða 16

BHiiBiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiiiiiiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiaiiinar
j Elzta og útbreiddasta |
I barnablaðið.
i ■iiitiiiii'iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'iiii ii.i'.iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiíl
r———-— ------------------------------—.— -----------------------
Ulllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllll1-1"1'^
5
1 Æskan inn á hvert
5
I barnaheimili landsins. I
mi iii 111111111111111111111111111111111111111111111 iii iii n iiii ni ii ii'ii ii iiiíiii 111
,iii’
BJOSSI BOLLA
Teikningar: J. R. Nilssen. — Texti: Johannes Farestveit.
1111111111111111111111
■ 'jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
í dag aetlar Bjössi bolla að fara i
berjamó, því að bláberin eru að verða
jtroskuð. Helga gamia fær honum væn-
an nestispakka og stóra berjakörfu.
„Reyndu nú að fylla ]>essa fyrir kvöld-
ið,“ segir hún. „Þá ertu duglegur strák-
ur.“ „Já, liún skal sannarlega vera kúf-
full,“ segir Bjössi grobbinn.
Uppi i skóginum er lítið af berjum,
svo að Bjössi gengur lengra. En liver er
það, sem liggur þarna á milli þúfna og
iirýtur hástöfum? Aha, það er hann
Torfi, strákurinn nágrannans. Ætli
bann að taka strá og kitla bann í nef-
inu? Nei, þarna er berjafata hjá honum.
Hann er víst i sömu erindagerðum og
Bjössi.
Bjössi tekur fötuna hans og ætlar að
klifra upp i furutré með hana. Þar ætl-
ar liann að hengja hana. Þá verður
Torfi hissa, þegar hann vaknar. En það
er bara svo skolli erfitt að klifra upp
stofninn. Það verður auðveldara, þegar
liann nær i neðstu greinarnar.
Æ, þarna brotnar fyrsta greinin, sem
bann nær í. Bæði Bjössi og fatan detta
niður. Bjössi er heppinn og kemur nið-
ur á mosaþúfu, en fatan lendir á steini,
svo að glymur í skóginum. Hún beygl-
ast líka mikið. Ætli Torfi vakni við
hávaðann og sjái það?
Jú, Torfi vaknar. En þegar iiann lítur
upp og sér Bjössa standa þarna, hlær
hann bara. „Hefur þú meitt þig, Bjössi,
fyrst þú heldur svona um þig,“ segir
liann. Bjössi segir honum, hvað skeð
hafði. „Já, sér grefur gröf, þótt grafi,“
segir Torfi hlæjandi.
Strákarnir verða samferða inn i skóg-
inn, en þeir finna engin ber. „Við neyð-
umst til að láta mosa i ílátin og siðan
]>unnt lag af berjum ofan á,“ stingur
Torfi upp á. Allt i einu stanza dreng-
irnir. Nokkurn spöl í burtu, milli
trjánna, sjá þeir silfurref. Máskc er það
Mikki, sem strauk frá Litla-Bakka?
Móðirin: „Einar litli, gerðu svo vel og
farðu og gerðu tafarlaust það, sem ég er
búin að segja þér. Þegar ég var lítil, var
ég ávalt viljug og hlýðin.“
Einar litli: „Já, mamma. Þetta er nú
gott og blessað, og þegar ég er orðinn
stór, mun ég reyna að telja börnunum
mínum trú um, að ég hafi bæði verið þæg-
ur og viljugur."
Kennarinn: Hvaða tími er beztur til að
taka rófurnar upp úr garðinum?
Drengurinn: Meðan hann pabbi er að
sofa miðdegisdúrinn sinn.
Skrifarinn: „Ég get ekki skrifað hérna
fyrir kulda, mér er svo ískalt á fótunum.“
Húsbóndinn: „Skrifið þér með fótunum?
Ég hélt að þér notuðuð hendurnar til þess.“
Prestur, sem var nýkominn úr kirkJu’
spurði stúlku, hvernig henni liefði líkað
ræðan.
„Illa,“ sagði litla stúlkan.
„Þótti þér hún ekki byrja vel.“
„Jú, það þótti mér.“
„Og þótti þér ekki endirinn góður?“
„Jú, hann var ágætur.“
„Nú, hvað þótti þér þá að henni?“
„Miðjan var alltof löng.“
136