Æskan - 01.11.1958, Blaðsíða 20

jolablað Æskunnar
livort þeir hafi orðið varir við nokk-
uð óvenjulegt.
JÓNAS: Ég vildi óska, að þessi nótt
væri liðin og kominn nýr dagur. Það
er ekkert spaug að standa hér í kulda
og rigningu. Ef það rigndi þá dálítið
duglega, kæmi steypiregn, svo að
bændurnir, sem sitja heima í hlýjum
húsakynnum (hristir sig) létu sér detta
í hug, að nú væri tími til kominn að
hýsa skepnurnar... En sjáðu. Hvað
er þetta? Er þetta ekki skrýtin birta,
þarna uppi í loftinu. Aldrei á ævi
minni hef ég séð neitt þessu líkt að
næturlagi.
ESRA: Þetta er einkennilegt. Það
er svo bjart allt í einu, að maður gæti
lialdið, að sólin væri að koma upp, og
þó er varla komið langt fram yfir
miðnætti.
JÓNAS: Þetta er bara á einum stað
á himninum. Annars staðar er jafn-
dimmt og venjulega um þetta leyti
nætur.
ESRA: Er það sem mér sýnist, að
Ijósbjarminn færist alltaf nær og nær?
JÓNAS: Það er ekki um að villast,
og hann vex og verður alltaf skærari
og skærari. Hvað getur þetta verið?
Mér fer nú hreint ekki að verða um
sel.
ESRA: Ég segi sama. Nú höfum við
hafst við undir beru lofti í svo mörg
ár, og aldrei höfum við séð neitt svip-
að (söngur heyrist í fjarska). Líttu á.
Þetta færist nær og nær.
JÓNAS: Við skulum vera alveg
kyrrir. Mér heyrist sungið einhvers
staðar langt í burtu.
ESRA: Ég heyri ekkert. Ég held, að
ímyndunaraflið sé farið að hlaupa
með þig f gönur.
JÓNAS: Reyndu að vera alveg ró-
legur. (Söngurinn heyrist nokkru
greinilegar). Heyrir þú ekki líka?
ESRA: Vissulega. Þú hefur á réttu
að standa, Jónas. Hvað er eiginlega
um að vera? Nú er ljósbjarminn rétt
uppi yfir höfðinu á okkur. Það er
fegurra en nokkur dagsbirta. Eigum
við ekki að hlaupa til hinna smal-
anna?
JÓNAS: Það er óþarfi, því að þeir
koma þarna hlaupandi. (Hrópar)
Hafið þið séð og heyrt... ? Nei, ég
þori ekki að líta upp lengur.
ESRA: Drottinn veri oss líknsamur.
Hvað er þetta? (Englasöngurinn heyr-
ist skýrar og nœr. Svo hljóðnar hann
og heyrist nú veikt i fjarlœgð, en ein
rödcl tónar: Verið óhræddir, því sjá
ég boða yður mikinn fögnuð, sem
veitast mun öllum lýðnum, þvi að
yður er í dag frelsari fæddur, sem er
Kristur Drottinn í borg Davíðs. Og
hafið þetta til marks: Þér munuð
finna ungbarn reifað og liggjandi í
jötu. Söngurinn verður aftur sterkari).
Englasöngur: Dýrð sé guði í upp-
hæðum og friður á jörðu með þeim
mönnum, sem hann hefur velþóknun
á. (Stutt þögn).
ESRA: Heyrðir þú, Jónas, og skild-
ir það, sem sagt var?
JÓNAS: Hvert einasta orð, sem eng-
illinn sagði, er mér svo minnisstætt,
að ég mun aldrei gleyma neinu þeirra.
En ég skildi það samt ekki vel.
ESRA: Það gerði ég ekki heldur. En
ég er sannfærður um, að þetta var
engill frá guði. Ég varð svo sæll og
glaður, að því verður ekki með orðum
lýst. ,Ég óskaði þess af öllu hjarta, að
hann héldi áfram í það óendanlega.
JÓNAS: Aldrei hef ég heyrt neitt
svo fagurt, að það komist í hálfkvisti
við englasönginn áðan. Ég er, eins og
þú viss um, að þetta voru englar frá
guði.
ESRA: Engillinn sagði það svo
greinilega, að um það er ekki hægt að
efast, að sá frelsari, sem þjóðin okkar
liefur vonað og beðið eftir í svo marg-
ar aldir, er nú fæddur. Meistarinn,
sem spámennirnir hafa sagt að aetti
að fæðast í Betlehem, borg Davíðs, og
af ætt hans, hann hefur komið í heini'
inn í nótt. Ég get ekki liugsað þessa
hugsun til enda, hún er svo stórfeng-
leg.
JÓNAS: Ég heyrði þennan boðskap
líka — og að við mundum finna ung-
barn, reifað og liggjandi í jötu í borg
Davíðs. Við skulum flýta okkur þang-
að og finna barnið.
ESRA: Ekki getum við báðir farið.
Ég skal vera hér og gæta hjarðarinn-
ar. Þú kemur svo aftur og segir mér
frá því, sem fyrir þig ber.
ÞULUR: Og Jónas lagði af stað til
Betlehem. En hann var ekki einn á
ferð. Margir fjárhirðar aðrir höfðu
séð Ijósbjarmann fagra og heyrt söng
englanna. Þeir skunduðu líka til borg-
ar Davíðs. En úti í haganum beið
Esra. Langur tími leið, margar klukku-
stundir. Loks heyrði hann rödd Jón-
asar aftur.
JÓNAS: Esra, Esral Hvar ertu?
(Rödd Esra heyrist i fjarlœgð).
ESRA: Ég er hérna. Ég er að koma
og flýti mér allt hvað af tekur. (Rödd
hans smáskýrist).
JÓNAS: Ertu þarna, Esra?
ESRA: Ég var að hlaupa í kringum
íéð, til þess að athuga, hvort allt væri
í lagi.
JÓNAS: Já, auðvitað megum við
ekki gleyma skyldum okkar, en ég hef
frá svo mörgu að segja, að ég er að
springa af óþolinmæði.
ESRA: Funduð þið barnið?
JÓNAS: Já, við fundum bæði barn-
ið og foreldra þess.
ESRA: En hvernig gátuð þið fund-
ið staðinn þar sem bamið var? Þið
vissuð aðeins, að það átti að liggja i
jötu, og ekki var það nú mikill leiðar-
vísir.
JÓNAS: Meðan við vorum á leið-
inni til Betlehem, komum við allt í
156