Æskan - 01.11.1958, Blaðsíða 35
Jólablað Æskunnar
In.Vndinni. Spil í ]>eim bunkan-
um verða ]>ví ofurlítið bogin og
‘l l)v* þekkirðu rautt spil frá
s'örtu spili. Þér ætti að vera ó-
að láta áhorfendurna
st°kka spilin fyrst.
^M/^
§íi§
Þú lætur sem ]>ú þurfir að
I ,!I íl þér svitann mcð vasa-
ulnum, en missir hann óvart
hopp — hann þýtur upp í
eudi ]>jna aftur. Áliorfendur
s'ilja ]>etta ekki, en leyndar-
0rnurinn er aðeins sá, að bolti
er sauniaður inn í klútinn. Bezt
að nota léttan vasaklút og
)Qltinn verður að lioppa vel.
Blöðrur blöðrusalans.
Blöðrusali nokkur fékk dag
nokkurn sendar blöðrur. En
þær liöfðu verið sendar, vegna
misskilnings, án ]>ess að þær
væru litaðar. Ivaupmaðurinn
sendi blöðrurnar aftur, ásamt
bréfi, sem var á þessa leið:
„Þar sem þessar blöðrur bafa
ekki verið litaðar, bið ég yður
að lita þær á eftirfarandi hátt:
Þær rauðu eiga að vera helm-
ingi fleiri en þær gulu, og svo
eiga þær bláu að vera helmingi
færri en þær rauðu og gulu
samaniagt.
Með kveðju,
Madsen blöðrusali."
Þetta bréf skildi verksmiðju-
stjórinn ekki almenniiega. —
Getur þú lijálpað honum?
Skotasögur.
Nýlega kom það fyrir, að
Skoti gleypti einn sliilling, en
liann stóð í honum. Læknir var
sóttur og með mestu erfiðis-
munum lieppnaðist honum að
ná shillingnum og frelsa lif
Skotans. Allir voru undrandi á
þvi, að það skvldi heppnast að
ná sbilling — út úr Skota.
★
Skoti nokkur var að liugsa
um að kaupa rafsuðuvél. En
þegar hann heyrði verðið, fór
hann að bugsa sig um.
Afgreiðslumaðurinn sagði
við hann: — Eftir tvo mánuði
er áhaldið búið að borga sig.
— Jæja, ]>á ætla ég að koma
eftir tvo mánuði, sagði Skot-
inn.
★
Englendingur einn var að
missa hárið. Hann eyddi stór-
um fjárhæðum til þcss að fá
læknað hárrotið.
Skoti var sköllóttur. Hann
seldi greiðuna sína og bárbust-
ann.
★
Tveir Skotar voru að tala
saman og annar segir:
— Má ég bjóða þér hress-
ingu?
— Þakka þér fyrir, sagði
hinn. Sá fyrri gekk út að glugg-
anura og opnaði hann.
★
Nýlcga kviknaði i tóbaksbúð
í borg á Skotlandi. Lögreglan
átti erfitt með að lialda fólk-
inu i hæfilegri fjarlægð, því að
allir vildu anda að sér reykn-
um.
í góðri trú.
Dómarinn: — Hvernig gat
yður dottið í hug að stela reið-
lijólinu í sjálfum kirkjugarð-
inum?
Ákærði: — Mér datt ekki
annað í hug en eigandinn væri
látinn.
Gerir þú það?
Api þessi er i dýragarðinum í
London. Hann burstar tennur
sínar á hverjum morgni. Gerir
]>ú það líka, góði lesandi?
— Svona, Lóa litla, nú er víst
óhætt að kveikja á jólatrénu,
án þess að eiga neitt á hættu.
Helgi litli liefur fengið síðar
buxur um jólin og þykist nú
miklu meiri maður en pabbi.
Nú fór illa fyrir litlu kisu.
171