Æskan - 01.11.1958, Blaðsíða 37

Jólablað Æskunnar
Prinsinn og jólatréð.
Það ríkti sorg í öllu ríkinu, af því að
aumingja iitla prinsessan hafði veikst og
mi var hún máttlaus. Konungurinn hét.
‘aum taunum hverjum þeim, sem gæti
|*knað hana og til liatlarinnar streymdu
!cknar alls staðar að úr heiminum. En ]>að
'ar sama hvað læknarnir gerðu. Engum
l’eirra tókst að lækna hana.
Á meðan á ]>essu stóð, sat prinsessan A
'úsæti sinu og gat ckki hreyft litlu, fal-
eSu fæturna sfna. Hún var vön að dansa
"ni, en nú gat liún ekki einu sinni gengið.
Kvöld nokkurt kom til hallarinnar lít-
dvergur og spurði eftir kónginum.
»Hvað vilt ]>ú?“ spurði kóngurinn úrill-
Ur> l>ví að hann vildi fá að borða kvöld-
•hutinn sinn í friði.
»Ég ætla að lækna hana dóttur ]>ina,“
svaraði dvergurinn.
»bú ert nú ekki sá fyrsti, sem segir ]>að,
eu l)að hefur engum tekizt það cnnþá, og
nu hef ég ákveðið að hver sá, sem reynir
fð lækna liana og mistekst það, skuli láta
lifið.“
»Það eru harðir skilmálar, en ég tek
',eim samt,“ svaraði dvergurinn.
»bú ert ekkert liræddur. Jæja, komdu ]>á
inn fyrir 0g gefðu henni lyfið l>itt,“ sagði
Þóngurinn,
»Ég ætla ekki að táta hana taka inn
Ueitt lyf. Og svo hef ég einn skilmála, sem
l’ú verður að ganga að, ef ég á að reyna. Ég
'*1 fá að eiga hana fyrir konu, ef ég get
lœknað hana.“
Kóngurinn varð alveg undrandi, er liann
'eyrði þennan skilmála dvergsins. Hann
uugsaði sig um dátitla stund, en samþykkti
sv<> ráðaliaginn.
Dvergurinn gekk inn i höllina og hneigði
sig fyrir prinsessunni, sem horfði undr-
andi á liann.
En nú er rétt að geta ]>ess að það er
svo langt síðan saga þessi gerðist, að jóla-
tré og jólagjafir þekktust ekki, en það var
einmitt á aðfangadagskvöld, sem dvergui--
inn kom til hallarinnar.
Dvergurinn gaf skipanir um að prinsess-
an skyldi flutt inn i stóra salinn og komið
þar fyrir í þægilegum stól.
Þegar þetta liafði verið gert, safnaðist
öll liirðin og kóngurinn inn i salinn til
þess að horfa á. Dvergurinn fór mcð ein-
hverja galdraþulu og allt i einu fór að vaxa
jólatré á miðju salargólfinu. Jólatréð var
l'agurlega slireytt og á greinum þess héngu
margar gjafir.
Öll hirðin horfði undrandi á þetta, cn
þá fór liljómsveitin að leika og fætur
prinsessunnar fóru að lireyfast. Eftir því
sem hljómsveitin lék hraðar, færðist meira
lif í fætur prinsessunnar og að lokum dans-
aði hún i kringum jólatréð, og brátt fór
öll liirðin að dansa. Allir í höllinni döns-
uðu, nema dvergurinn, hann stóð úti i
horni og horfði á. Þegar prinsessan kom
auga á hann hljóp hún til hans og spurði
hann livers vegna hann dansaði ekki líka.
„Ég er svo gamall og ljótur,“ sagði dverg-
urinn hnugginn.
„En þú ert svo góður, sagði prinsessan
og beygði sig niður að honum og kyssti
hann.
Þegar prinsessan kyssti dverginn, hvarf
hann allt i einu og fyrir framan hana stóð
ungur og fallegur prins.
„Þakka ]>ér fyrir að þú leystir mig úr
álögunum," sagði prinsinn. „Það var vond
galdranorn, sem breytti mér i gamlan og
Ijótan dverg. Það var þessi sama galdra-
norn, sem gerði þig máttlausa, en svo
lieyrði ég hana segja annarri galdranorn,
hvernig hægt væri að lækna þig.“
Kóngurinn gerði þegar i stað brúðkaup
þeirra og brúðhjónin og öll hirðin dansaði
í kringum jólatréð.
Síðan liefur það verið siður að hafa jóla-
tré og liengja gjafir á greinar þess og það
liefur reynst fleirum gott en þessari prins-
essu.
Komin eru jólin,
kœrleiksstjarnan skín,
streyma gullnir geislar
svo glaðlega til þin.
Littu, barn mitt, upp yfir
ís, yfir snjó.
Frá hceðunum kemur
hin himneska fró.
Littu, barn mitt, upp, þar sem
eilíf œskan skin,
áfram skaltu ganga,
unz orðin er hún þin.
En viljir þú á vegi þinum
vernda œsku-sól,
þá sjáðu til þú sifelt haldir
sannheilög jól.
En sannhelg verða jólin,
ef Jesús þér fcer
i lijartanu að ríkja
og ráðum þar ncer.
Svo gefi þér nú drottinn
hið gleðimestu jól
með heilögum friði
og himins náðarsól.
Fr. Fr.
>Ö9C90»09090»0W0é<
Stafrófíð.
Hér koma flestir
stafirnir úr stafróf-
inu. Nú gctið þið
teiknað margar góð-
ar myndir úr hverj-
um staf. Fleiri hug-
myndir munu lcoma
fram lijá ykkur en
myndin sýnir, þeg-
ar þið eruð byrjuð.
8SSSSSSS8SSSS2SSSSS2SSS2SSSSSS8SS38SSSSSSSS8SSSSSS8SS2SS8SSg888SSSS2S£S28S8SS£SSSSS£SSSSSSSSSSSSSSg288SS888888*S8SSi
173