Æskan - 01.02.1965, Blaðsíða 4

Kardemommu-
BJERINN
Nýlega hóf Þjóðleikhúsið aftur
sýningar á liinu vinsæla barnaleik-
riti Kardemommubænum. Um 45
leikarar koma fram í sýningunni í
ýmsum gervum. Leikritið var fyrst
sýnt í Þjóðleikhúsinu í janúar árið
1960, og voru þá sýningar 75 alls.
Ekkert barnaleikrit hefur náð jafn-
miklum vinsældum hér á landi.
Dautt mál.
Móðir ein í Dublin kom með
tlrenginn sinn i nýjan 'skóla.
„Nú langar inig til ]>ess, að Al-
bert læri sein allra mest af |>ví,
sem getur komið lionum gagni
í lífinu," sagði mamman við
skólastjórann, „til dæmis lat-
inu.“
„Já, náttúrlega," sagði skóla-
stjórinn, „en ]>ér vitið, að ]at-
inan er dautt mál.“
„I>að er nú ]>að allra bezta,
]>vi bann Albert á að verða út-
fararstjóri."
T
Matþurrkan.
(iestur nokluir settist við
borð í sérlega fínu veitingahúsi
og hnýtti munn]>urrkunni um
hálsinn. Forstjóranum brá i
meira lagi og kallaði á ]>jón.
„Reyndu að gera honum skilj-
anlegt á eins kurteisan liátt og
|>ú getur, að svona má m.aður
ekki haga sér.“
bjónninti gekk til mánnsins,
hneigði sig og sagði:
„Ætlaði herrann að láta raka
sig eða klippa?“
þilfar bátsins og upp á bryggjuna aft-
ur.
„Ef þið yfirgeiið ekki skipið nú
þegar, börn,“ þrumaði skipstjórinn,
„drukknið þið, því að nú förum við
í kaf.“
„Þó að við eigum öll að drukkna,
sem hér stöndum, skal keðjan aldrei
slitna," svöruðu börnin einum rómi.
Skipstjórinn sendi boð til aðal-
stöðvanna í landi. Á meðan hann beið
fyrirskipana, dönsuðu sjómennirnir
sjómannadansa við börnin á þilfar-
inu.
Þá komu saman þjóðhöfðingjar og
valdamenn allra landa, forsetar, kóng-
ar, drottningar, forsætisráðherrar og
töluðu til barnanna:
„Hættið þessum barnaskap," skip-
uðu þeir. „Við berjumst til að skapa
Iteti i heim.“
„Betri heim, handa hverjum?"
spurðu börn allra landa.
Nú hrópuðu allir valdsmennirnir,
kóngarnir, drottningarnar, forsetarn-
ir og forsætisráðherrarnir, svo að eng-
inn skildi annan fyrir hávaðanum, og
meðan á þessu öngþveiti stóð, sótti
einhver lítinn kassa með takka á. Að
vörmu spori var liver valdsmaður
kominn með sinn kassa og hélt fingri
á takka.
Allt í einu hljóðnaði hávaðinn. Sá,
sem íyrstur kom með kassann, lagði
hann ofurvarlega til hliðar, sleppti
fingri af takkanum, en hinir fóru að
dæmi lians.
„Nú munaði mjóu, að engin börn
yrðu á jörðinni framar," sagði ein-
hver lágt.
„Þess vegna verður eitthvað að
gera,“ sögðu börnin með áherzlu.
„Við reynum, við reynum allt, sem
í okkar valdi stendur," svöruðu höfð-
ingjarnir.
„Já, meir en nokkru sinni áður,“
svöruðu börnin. „Verið þið sælir og
gleymið okkur ekki.“
Börnin hurfu hvert til síns heimil-
is og töluðu um, live yndislegt yrði að
búa í lieimi friðar og vináttu. Öll
börn, hvít, brún, svört og gul hétu
því, að ekkert skyldi slíta þaú bönd,
sem vináttan hafði tengt þau.
Svona er nú kvikmyndasagan, sem
Richard Brace í San Francisko langar
til að fá myndir um. Við vonum, að
þið liggið ekki á liði ykkar, heldur >
sýnið hvað þið getið með blýanti ykk-
ar og litum. Merkið myndirnar á
baki með nafni, aldri og heimilisfangi
og sendið síðan til Esperantoþáttar
Æskunnar og verður þeim síðan kom-
ið á áfangastað. (Hejipileg stærð
mynda er 25x20 cm).
44