Æskan - 01.02.1965, Blaðsíða 11

ÆSKAN
heitt til þess að vilja baka honum tjón! . . . Hún mun
verða mér góð vegna föður síns! ... Ó, hve ég er ham-
ingjusamur, herra Copperfield!"
Ég skildi undir eins, hvað bófinn ætlaði sér. Hann
var búinn að steypa herra Wickfield í glötun, og nú
atti Agnes að fórna sér til að bjarga föður sínum.
Mig sárlangaði að fleygja honum út, en ég minntist
þess, sem Agnes hafði sagt við mig, og bældi niður reiði
mína.
har sem orðið var mjög framorðið, varð Uriah að
"atta sig hjá mér og sofa á legubekknum í dagstoíunni.
Hann svaf vært, en ég lá vakandi afla nóttina og hugs-
a®i til þess með hryllingi, að Agnes yrði nú neydd til
ai,i giftast þessum bannsettum óþokka.
Þegar hann fór frá mér morguninn eftir, bljúgur og
smeðjufegur, eins og hann var vanur, var ég að vefta
því fyrir mér, hvort ég hefði ekki átt að lumbra dug-
iega á honum.
TUTTUGASTI OG FYRSTI KAFLI
Eg verð ástfanginn.
Næstu daga gat ég ekki að mér gert að hugsa um Agnesi.
Ég hugsaði til liennar á morgnana, þegar ég var á leið-
lnni til skrifstofunnar, á kvöldin, þegar ég háttaði, og
oft lá ég andvaka á nóttunni, af því að mig hryllti við
þeim örlögum, sem biðu hennar.
Én svo kom dálítið fyrir, sem olli því, að ég gleymdi
henni og kjörum hennar um tíma.
Dag nokkurn bauð Spenlow mér að konia með sér
■læstkomandi laugardag út á landsetur, sem hann átti,
°g dveljast þar fram yfir helgina.
..Eins og yður er kunnugt, Copperfiefd, er ég ekkill,
°g Dóra, dóttir mín, hefur hingað til dvalizt í heima-
vistarskófa í París, en nú er hún komin heim, og því
væri niér sönn ánægja, ef þér vilduð koma með mér upp
1 sveit og vera þar gestur minn um næstu helgi.“
Ég varð stórhrifinn og þakkaði boðið, og mér fannst
heldur en ekki mikið til þess koma, er ég ók frá skrif-
stofunni í fallega vagninum hans Spenlows ásamt vagn-
stjóra og þjóni.
Á leiðinni hugsaði ég mikið um þessa ungu dóttur
Spenlows, og ekki hafði ég fyrr komið auga á hana og
heilsað henni en ég var orðinn ástfanginn af lienni.
Ég var alveg utan við mig og dauðfeiminn og áttaði
mig fyrst á því, sem var að gerast, þegar hin stúlkan,
sem ég var kynntur fyrir, sagði:
’.Já, við herra Copperfield þekkjumst!"
Ég leit á hana. — Þetta var þá engin önnur en ung-
frn Murdstonc!

FELUMYND
Bóndinn er alveg í öngum sínum, því að
hann finnur livergi sumt af búpeningnum sín-
um. Hann vantar tvær kindur, tvær kýr, þrjá
grísi, einn hest og eina kanínu. Getið þið nú
ekki komið honum til hjálpar?
„Það gleður mig, að þið ungfrú Murdstone þekkizt,"
mælti Spenlow. Ungfrú Murdstone hefur verið svo elsku-
leg að taka að sér að gerast kennslukona og fóstra henn-
ar Dóru minnar.
Ekki man ég eftir því, hvað gerðist, meðan við sátum
að miðdegisverði, né við teborðið um kvöldið. Ég sá
ekki annað en Dóru og hugsaði ekki um annað. Andar-
tak var mér þó svipt úr ástarvímunni, en það var, þegar
ungfrú Murdstone benti mér að koma og tala við sig út
í gluggaútskot og sagði við mig:
„Það er engin ástæða til að vera að ýfa upp ósamkomu-
lagið, sem var milli okkar, þegar þér voruð barn! ... Eig-
um við ekki að korna okkur saman um að tala ekki hvort
um annað, svo að hitt fólkið heyrir?“
„Jú, þar er ég algerlega sammála yður, ungfrú,“ anzaði
ég. „Því minna sem ég hugsa um yður og bróður yðar,
því betra!"
Ungfrú Murdstone laut höfði, og síðan slitum við
talinu,
Og svo var það aftur Dóra og Dóra. Ég varð víst alveg
að viðundri, þegar hún rétti mér litlu höndina sína urn
kvöldið og bauð mér góða nótt, og alla nóttina var mig
að' dreyma hana.
51