Æskan - 01.03.1965, Blaðsíða 12

'IV'IM var sonur liðþjálfa við írska
herdeild í Indlandi. Hann missti
foreldra sína barn að aldri, en móður-
systur hans var falin umsjá hans.
Leiksystkini hans voru börn þarlendra
manna, og því lærði hann að tala
mál þeirra og kynntist venjum þeirra.
Kim tók ástfóstri við farandprest einn
og ferðaðist með honum um allt norð-
anvert Indland.
Dag nokkurn bar svo við, að hann
rakst af tilviljun á herdeild þá, er
faðir hans hafði starfað við. Þetta var
á hergöngu, en Kim fór til að heilsa
upp á þá í herbúðunum. Var hann þá
handtekinn og grunaður um þjófnað.
Skírnarvottorð hans og önnur skjöl
fundust á honum, og þegar það kom
upp að hann var einn úr þeirra hópi,
tóku þeir hann að sér og fóru að
mennta hann. En í hvert skipti, sem
Kim fékk frí, klæddi hann sig að
hætti Indverja og umgekkst þá, eins
og hann væri einn úr þeirra hópi.
Áður en langt leið, komst Kim í
kynni við mann einn, er Lurgan hét,
og verzlaði með gamla skartgripi og
aðra sjaldséða muni. Lurgan þessi,
sem var þaulkunnugur þarlendum
mönnum, var líka í njósnadeild
stjórnarinnar. Þegar Lurgan komst
að j^ví, að Kim væri gagnkunnugur
venjum og liáttum landsmanna, sá
hann, að hann gæti orðið að miklu
gagni í leynijjjónustunni. Hann tók
til að þjálfa athyglis- og minnisgáfu
Kims, en slík Jjjálfun var mikilsverð-
ur liður í undirbúningi við þjálfun
njósnara.
Þjálfun Lurgans byrjaði með Jíví
að hann sýndi Kim fullt trog af dýr-
mætum steinum ýmissa tegunda.
Hann lofaði honum að horfa á Joá í
eina mínútu, breiddi svo dúk yfir
trogið og sagði honum að geta sér til
um, hve steinarnir væru margir og
hverrar tegundar. í fyrstu gat Kim
aðeins munað fáar tegundir og gat
ekki lýst Jjeim ýkja nákvæmlega, en
að fenginni dálítilli reynslu mundi
hann allt með ágætum. Og sama var
að segja um ýmislegt annað, er hon-
um var sýnt í Jjessu skyni.
Loks kom Jiar eftir mikla og alhliða
Jjjálfun, að Kim var skipaður í leyni-
þjónustuna og fékk leynimerki, — Jjað
er að segja spjald eða nisti, sem bera
átti um hálsinn, og kenniorð, sem
sannaði, að hann væri í leynilögregl-
unni, ef sagt var á vissan hátt.
Kim í leynijjjónustunni.
Einu sinni bar svo við í járnbraut-
arlest, að Kim rakst á Jjarlendan
mann, sem var allilla skorinn á höfði
og handleggjum. Hann sagði sam-
ferðafólki sínu svo frá, að hann hefði
fallið af vagni á leiðinni til stöðvar-
innar. En Kim, sem var athugull, sá
Jjegar, að sár hans voru ájjekkust
skurðum en ekki grunnar skeinur,
eins og sá hlýtur, er veltur úr vagni,
og trúði Jjví ekki orðum hans.
Meðan maðurinn var að reifa höf-
uð sitt, veitti hann því athygli, að
hann bar nisti ájrekkast Jjví, er hann
bar sjálfur, og Jjví var Jjað, að Kim
sýndi honum sitt. Maðurinn skaut
Jjegar nokkrum orðum kennisetning-
arinnar inn í viðræðuna, og Kim svar-
aði þeim á réttan hátt. Síðan Jjokaði
maðurinn sér út í skot eitt ásamt Kim
og tjáði lionum, að nokkrir fjand-
menn hans væru á hælum honum og
hefðu leikið hann grátt. Taldi liann
líkur til, að þeir vissu, að hann væri
með lestinni, og Jjví mundu Jjeir
senda vinum sínum skeyti, svo að
Jjeir tækju hann á áfangastað. Hann
Jjurfti að koma skeyti til lögreglu-
foringja, sem hann nefndi, án Jjess að
lenda í tæri við eltingamennina, en
hann vissi ekki, hvernig Jjað mætti
takast, ef þeirn væri Jjegar kunnugt
um komu lians. En Kim leysti vand-
ann.
í Indlandi er mikið af heilögiun
farandbetlurum. Þeir eru taldir mjög
heilagir menn, og fólk hjálpar Jjeint
ávallt um mat og fé. Þeir ganga jafn-
an næstum fatalausir, maka sig ösku
og mála ákveðin tákn á andlit sér.
Kim tók Jjví til óspilltra málanna að
gera manninn sem líkastan betlara-
Hann gerði graut úr rnjöli og ösku,
sem hann tók úr pípuhaus, afklæddi
vin sinn og smurði hann allan. Hann
smurði líka sár hans, svo að Jjau sáust
ekki. Að síðustu dr-ó hann upp lítinn
málningarbauk, er liann bar á sér, og
málaði hin réttu tákn á enni hans og
greiddi hár hans niður, svo að það
virtist úfið og hýjungslegt eins og á
betlara, mokaði síðan yfir Jjað ryki,
og eftir Jjessa aðgerð hefði móðir lians
ekki getað þekkt hann, hvað Jjá annar-
Skömmu síðar komu Jjeir inn á stóra
stöð. ÁTjrautarstéttinni sáu Jjeir lög-
regluforingjann, sem taka átti við
orðsendingunni. Gervibetlarinn neri
sér upp við foringjann og hlaut að
launum ávítur á ensku. Betlarinn
svaraði með formælingum á ind-
versku, en skaut leyniorðunum inn í-
Foringinn skildi þegar á kenniorð-
unum, að betlarinn rnundi vera leyni-
lögreglumaður. Hann lét taka hann
höndum til Jjess að geta reynt, livers
kyns var, og flutti hann til lögreglu-
stöðvarinnar, Jjar sem hann gat talað
við hann í næði og fengið upplýsing-
arnar.
Kim fékk mikið hrós fyrir afrek
sitt, og var liækkaður fljótlega í leyni-
Jjjónustunni.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
96