Æskan - 01.10.1965, Blaðsíða 5

kitahundurinn japanski er
l^U. lnJög eftirsóttur víða um
v°í®- í’eir voru notaðir til
end * Um í)úsund ára skeið,
y. a eru heir í senn sterkir og
jPeldurinn er með af-
^rigðum þéttur, SV9 að J)eir una
el 1 VCl 1 ltu'da> en hiti virðist
jlel^ hafa teljandi áhrif á ]>á
Htin var þá ekki komin lengra.
sjá <llH^ 1 hurt ur höllinni og morguninn eftir var engan mann þar að
höllin var dimm og drungaleg eins og eyðirúst.
stli]k 111111111 leið, árin urðu að öldum. Þá bar það einu sinni við, að fátæk
°g þ0jle^St r vrst tii rt^s hónda. Hún varð að þræla frá morgni til kvölds
cluld. a ahs konar rangsleitni. Bóndinn átti son, sem Jón hét. Og Jóni
sannj. ehki, að stúlkan, sem hét Inga, var bæði góð og falleg, og hann var
laUn ær®Ur um, að betri konu fengi hann aldrei. Svo trúlofuðust þau á
^ann gaí henni hring í festargjöf.
samdn.bÓndÍnn °S kona hans létu sér fátt um íinnast, er þau urðu vör við
fu "tinn ntilh Jóns og Ingu. Og svo bar það við einn daginn, að þau
llnginn í dótinu hennar og kölluðu hana samstundis fyrir sig.
”jjVer hefur gefið þér þennan hring?“ spurði bóndinn.
hú1111 lie^ur geh® niér hann,“ svaraði Inga.
a kanu S^lölcvar því>“ sagði konan, „ég þekki vel þennan hring, því að ég
,°S þú hefur stolið honum frá mér!“
, fjy-’ e® ^ef ekki stolið honum,“ svaraði Inga.
sýnal?^Urinn vitnar a móti þér,“ sagði bóndinn hörkulega. „En ég ætla
iúnrrajv ,)< r hnkind, af því að þú ert svo ung. Farðu og komdu aldrei framar
1 sveitina!“
út i kj,. vara*i engu. Hún sneri sér undan og svo lagði hún af stað, eitthvað
Seitl kr' Vi11 ^"n §ekk °g gekk daga og nætur og loks kom hún í mýri, þar
°g ]e Var af bláberjum. Hún tíndi og tíndi og borðaði og komst lengra
sá þ^n ‘ ut í mýrina án þess að vita af því. Þegar hún rétti úr sér aftur,
^mmtgfamlan turn> dimman og skuggalegan, standa milli trjánna þarna
hart þ. o.,la' ^n8a gekk áfram. Þegar minnst varði, rak hún tána i eitthvað
,>jj U Var gantall og ryðgaður lykill.
tó]j ’> Ver veit - - ■ • -
ha
aUn
nema hann gangi að turninum," hugsaði Inga með sér og
UPP- Loks kom hún að læstu hliði. Lykillinn gekk að læsingunni.
í liálfa öld liefur bandaríska
strandgæzlan haldið uppi eftir-
lfti mcð isreki á N.-Atlantshafi
til að girða fyrir skipsskaða af
völdum borgarisjaka. Eftirlits-
starf þetta var hafið eftir að
brezka risaskipið Titanic rakst
á borgarísjaka og fórst með
mörg hundruð manns árið 1912.
Síðan 1914 hefur þessu eftirliti
verið lialdið uppi, og þótt það
sé strandgæzla Bandarikjanna,
scm framkvæmir ])að, er kostn-
aðurinn greiddur í sameiningu
af 15 þjóðum, sem halda uppi
mestum siglingum á Atlants-
hafi.
309