Æskan - 01.11.1966, Blaðsíða 13

ú hefur vafalaust oft heyrt getið um broddgöltinn
og líklega lesið söguna í Grimms-ævintýrum, sem
segir frá sigri hans yfir rígmontnum héra.
Broddgöltúrinn er lítið dýr, sem á heirna víðast hvar
í gamla heiminum (Evrópu, Asíu og Afríku). Hann telst
til þeirra dýra, sem nefnast skordýraætur.
Hárið á baki og hliðum hefur umbreytzt í hvassa og
harða brodda, sem eru dýrinu vörn gegn óvinum. Undir
húðinni eru sterkir vöðvar, sent dragast ósjálfrátt saman,
Fyrsta mánuðinn neyttu ungarnir aðeins móðurmjólk-
urinnar, svo að ekki veitti „sængurkonunni" af góðu
viðurværi á meðan hún hafði átta bcirn á brjósti. Það
voru einkum sniglar, sem hún sóttist eftir, en ekki fúls-
aði hún heldur við ánamöðkum eða snákum við og við.
Þá gaf ljósmyndarinn „frúnni" mjólkurbland og brauð-
rnola og lét hún sér það vel líka.
Þegar ungarnir voru 5—6 vikna fóru þeir að hafa sig
að matardallinum til að fá sér bita og sopa.
Hér sést móðirin með fjóra af ungum sinum, er þeir voru orðnir rösklega þriggja mánaða.
þegar broddgölturinn verður hættu var, dýrið kreppist
saman og broddarnir standa út í allar áttir.
Sagt er að rebbi gamli kunni þó að afvopna brodd-
göltinn, með því að velta honurn út í nálæga tjörn, en þá
verður litla dýrið að rétta úr sér til að bjarga sér frá
drukknun.
Ungar broddgaltarins fæðast blindir og hárlausir eins
og afkvæmi margra annarra dýra. Þeir eru því algerlega
varnarlausir gagnvart óvinum, enda felur broddgyltan þá
svo vandlega, að mjög er sjaldgæft að finna bústað hennar.
Það hljóp því heldur en ekki á snærið hjá dönskum
dýraljósmyndara þegar kona nokkur í Kaupmannahöfn
hringdi til hans og sagðist hafa fundið broddgyltu með
átta unga úti í garði hjá sér.
Ljósmyndarinn brá við, sótti litlu angana og flutti þá
upp í sveit, þar sem hann gat athugað þá ótruflaður.
Ungarnir voru rösklega þriggja mánaða, þegar 1 jós-
myndarinn óskaði Jteim góðrar ferðar og fól ]cá umsjá
móður náttúru.
Á þessari mynd eru ungarnir aðeins einnar viku gamlir.
FRÁ DÝRARÍKINU