Æskan - 01.11.1966, Blaðsíða 15

„Farðu nú strax og náðu í fiskinn ...“
sinni gekk hann niður að hafinu. Þegar hann sá, hve
dimmgrænt haiið var, ætlaði hann að missa kjarkinn, en
raulaði samt fyrir munni sér:
„Við þig eiga vil ég tal,
vinur minn í flyðrusal,
aftur rak mig út til þín
ísabella, kona mín.“
Sá þá fiskimaðurinn hvar fiskurinn rak höfuðið upp
úr sjónum og sagði:
„Hvað viltu mér?“
„Vinur minnl“ sagði fiskimaðurinn. „Ég veiddi þig í
dag og sleppti þér aftur, án þess að óska mér nokkurs
hlutar. Kona mín segir, að ég hefði átt að óska mér
einhvers. Hún getur ekki verið lengur í kofanum okkar.
Hún þyrfti betri bæ.“
„Farðu nú heim, fiskimaður. Ósk konu þinnar er upp-
íyllt,“ sagði fiskurinn.
Fiskimaðurinn lór þá lieim til sín, og nú var kona hans
ekki lengur í garnla kotinu. Hún sat í dyrunum á nýju
húsi og var ntjög ánægð að sjá. Tók hún í hönd manns
síns, leiddi hann inn og sagði: „Komdu nú og sjáðu,
hvort nýi bærinn er ekki betri en sá gamli.“
Fiskimaðurinn lylgdist með konu sinni inn. Varð fyrst
fyrir þeim falleg dagstofa. í benni var stór, fágaður ofn.
Svefnherbergi var prýðilegt, eldhúsið ágætt, og í Joví var
mikið af alls konar áhöldum. Allt var |>etta nýtt og af
beztu gerð. En úti fyrir var garður og spígsporuðu hænur
um í honum. Og við hlið Jtessa garðs var annár garður.
Þar uxu ávextir og matjurtir.
„Líttu nú á,“ sagði konan, „er Jætta ekki gott og
blessað?“
„Ójú, meðan }:>að allt er nýtt verður Jrú víst ánægð með
J>að, en svo skulum við sjá hvað verður,“ sagði fiski-
maðurinn.
„Já, sjáum hvað setur,“ sagði konan.
Nú leið hálfur mánuður, og fiskimaðurinn var hinn
ánægðasti, þangað til kona hans gerði honum bilt við
dag einn er hún mælti: „Þegar að er gætt, þá er Jtetta
einungis kotbær, sem við búum hér í. Við þurfum stærri
bústað og mikið land til umráða. Ef fiskurinn er í raun
og veru kóngssonur í álögum, Jrá gæti hann látið okkur
fá stærra hús. Ég þrái meira en allt annað að eiga heima
í steinkastala. Nú ættir Jn'i að finna fiskinn að máli og
biðja hann að byggja okkur stóran kastala."
„Hví lætur Jrú svona, kona? Þessi bær er nægilega stór
fyrir okkur tvö. Hvað hefur ]jú að gera með stóran kast-
ala?“
En sú gamla var ekki alveg sammála bónda sínum og
hrópaði: „Farðu strax af stað og finndu fiskinn. Hann
lætur þig fá það, sem þú óskar Joér.“
Fiskimaðurinn lagði Jtegar af stað í jDungu skapi.
„Þetta er ekki rétt gert,“ sagði hann við sjálfan sig.
Sjórinn var kyrr og dökkblár. Fiskimaðurinn leit á
hann og raulaði vísuna:
„Við Jtig eiga vil ég tal,
vinur minn í flyðrusal,
enn Joá grætur örlög sín
ísabella konan mín.“
„Nú, — hvers þarfnast Jdú?“ spurði fiskurinn og rak
höfuðið upp úr sjónum.
„Blessaður vertu!“ andvarpaði fiskimaðurinn mæðu-
lega. „Konuna mína langar til að eiga heima í stórum
steinkastala.“
Sá þá fiskimaðurinn hvar fiskurinn rak höfuðið upp úr sjónum.
K O N A FISKIMANNSINS
423