Æskan - 01.11.1966, Blaðsíða 16

•lik V 1
íéi Pif.

\ - JSÍ Jf foi,—mefljj
Kofinn var horfinn, en í stað hans komið nýtt hús.
„Hori'ðu út! Ættir þú ekki að verða konungur yfir öllu
þessu landi? Og þá yrði ég drottning. Farðu nú og finndu
fiskinn og segðu honum, að mig langi til þess, að þú
verðir konungur."
„Hvað er þetta, kona! Ég hef ekkert að gera með að
verða konungur! Mér er ekki um að biðja um þetta.“
„Nú, en þó að þú kærir þig ekki um að verða kon-
ungur, þá langar mig til að verða drottning. Og farðu
nú og segðu fiskinum það, sem ég segi.“
„Þetta er óþarft, kona! Ég get þetta ekki.“
„Hví skyldir þú ekki geta það? Vertu góður eiginmaður.
Farðu nú strax. Ég má til að verða drottning."
Fiskimaðurinn lagði loks af stað hryggur í huga. „Þetta
er ekki rétt,“ sagði hann hvað eftir annað við sjálfan
sig. En hann hélt samt áfram. Og er hann kom að strönd-
inni, sá hann að sjórinn var nú ókyrr og dökkur á að
líta. Bárurnar brotnuðu við ströndina og létu óðslega,
eins og þær væru reiðar. En fiskimaðurinn sagði hóg-
látlega:
„Farðu heim til þín, maður, þú munt finna hana þar,“
sagði fiskurinn.
Fiskimaðurinn flýtti sér heim. Stóð nú stór steinkastali
}rar sem bærinn hans var áður. Og konan hans trítlaði
niður marmaratröppur og mælti: „Komdu með mér, ég
ætla að sýna þér, hvað við eigum nú fagran bústað.“
Hún tók í hönd manni sínum og leiddi hann við hlið
sér inn í kastalann. Gengu þau gegnum löng marmara-
göng, þar voru margir þjónar. Fylgdu þeir hjónunum og
opnuðu fyrir þeim vængjahurðir. Tók nú við salur, og
voru veggir lians rósum prýddir, en húsgögn voru úr
gulli og skreytt silki. Þaðan gengu þau inn í annan sal
jafnfagurlega búinn. Þar héngu kristallsspeglar á veggj-
um, og stöku borð voru úr rósaviði og marmara.
Stór garður var fyrir utan kastalann. Þar voru nokkur
gripahús. Einnig voru þar kýr og hestar. Gegnt þessum
garði var skrautgarður. Enn fremur voru þar akrar og
beitilönd. Þar voru nautgripir, hreindýr og fleiri dýr á
beit. Hér var flest, sem hugurinn girntist.
„Er þetta nú ekki al!t gott og blessað?“ sagði konan.
„Jú,“ anzaði fiskimaðurinn, „en þú verður ekki ánægð,
nema meðan góði gállinn er á þér. Svo vilt þú eitthvað
í viðbót."
„Við skulum sjá hvað setur," anzaði konan.
Viku síðar fór kona fiskimannsins mjög snemma á fæt-
ur. Hún horfði út um gluggann og setti hendur á mjaðm-
ir sér. Henni þótti landið umhverfis kastálann mjög
fagurt. Bóndi hennar svaf. „Vakna þú, bóndi sæll, og
komdu út að glugganum," sagði konan allt í einu.
„Við þig eiga vil ég tal,
vinur minn í flyðrusal,
ísabella ei ánægð er,
hún ennþá er að óska sér.“
„Hvað þá?“ rumdi í fiskinum, er hann kom upp úr
úfnum öldunum.
„Ekki er hún ennþá ánægð!“ sagði fiskimaðurinn. „Nú
fer hún fram á að verða drottning."
„Jæja þá, farðu heim. Hún verður drottning."
Þegar fiskimaðurinn kom heim aftur, var kastalinn
horfinn. En hann sá höll mikla í hans stað.
Varðmaður stóð við hliðið. Hermenn léku á hljóðfæri
og börðu bumbur með miklum krafti. Höllin var úr
ESŒSEJS'ES'.SI-CaD.S'y iSTs ST*'Sí 5 c £■ v á ~ i •» - "i z.. - -S > ■ - i> --«•
KONA FISKIMANNSI NS
424
Stóð nú stór stcinkastali þar sem húsið hans var áður.