Æskan - 01.11.1966, Blaðsíða 32

★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Brúðkaup
í Færeyjum.
Eftir Pál Patursson._
egar segja skal ykkur íslending-
um frá brúðkaupi í Færeyjum,
verður ekki hjá því komizt að lýsa
landi okkar í fáum orðum. Ég segi
landi okkar, því svo hafa Færeyjar
verið nefndar frá fornu fari í forn-
bréfum, gömlum lögum og af erlend-
um mönnum, enda þótt eyjarnar séu
alls 24 og 18 þeirra byggðar. Þetta
sýnir ljóslega, að við höfum frá upp-
hafi verið taldir sérstök þjóð, svo sem
rétt er.
Þar sem landið okkar er 24 eyjar —
og allar litlar, er þar að sjálfsögðu
ekki um neitt upplendi að ræða, eins
og á íslandi. Auðvitað eru dalir og
víddir, eins og hér er kallað, en hvergi
það víðlendi, sem þið eigið að venj-
ast. Þessir landshættir hafa valdið því,
að öll bændabýli hafa frá öndverðu
verið við sjó, enda var sjávarafli annar
aðalþátturinn í starfi bóndans.
Þegar tímar liðu og bændabýlunum
var skipt, voru nýju bólstaðirnir að
sjálfsögðu reistir í grennd við þá, sem
fyrir voru. Þannig urðu færeysku
byggðirnar til. Þar eru öll býlin í
þyrpingu, en ekki eins og hjá ykkur,
þar sem hver situr á sinni jörð og
langar leiðir milli bæja. En að einu
leytinu er jafnt á komið með báðum:
menn hafa elskað og fastnað sér konu.
Og nú ætla ég að segja ykkur frá því,
livernig brúðkaup fór fram — og fer
enn — í færeyskri byggð.
Er piltur og stúlka höfðu bundizt
tryggðum, fór. það ekki dult þegar
komið var fram á sumar. Þá gátu
frændur, vinir og nágrannar farið að
hlakka til. Það var svo sem auðvitað,
að brúðkaupið myndi verða um haust-
ið — í sláturtíðinni — venjulega eftir
aðrar göngur, en þá er venja að taka
geldfé og gimbrar frá til slátrunar. En
hversu mannmörg veizlan skyldi vera
— og hverjum yrði boðið — það vissi
enginn ennþá. En svo þegar spurðist,
hversu margt fé brúðguminn ætlaði
til veizlunnar, mátti geta sér til um
fjölda brúðkaupsgesta og þar með,
hverjum myndi verða boðið. Það var
og er enn siður að bjóða þeim, sem
langt eiga að sækja, með tveggja vikna
fyrirvara. Til brúðkaupsins er jafnan
boðið með þessurn hætti: Hjónaefnin
leita til tveggja ættingja eða vina í
hverri byggð, sem bjóða skal úr, og
biðja þá að bjóða, fyrir Jieirra hönd,
þessu og þessu heimilinu. Einstökum
mönnum af heimili er aldrei boðið.
Ganga umboðsmennirnir svo milli
heimila þeirra, sem bjóða skal, og
bera fram boð og kveðjur hjónaefn-
anna. Þeir skýra frá því, hversu víða
verði boðið, hvar brúðkaupið muni
standa o. s. frv. Að lokum flytja þeir
heillaóskir sínar og óska brúðhjónun-
um blessunar Drottins.
Það er föst venja, að. matur er
reiddur fyrir umboðsmenn lijónaefn-
anna á hverju heimili, sem boðið er.
Væri mörgum lieimilum boðið, voru
þeir oft 2—3 daga að Ijúka erindum
sínum. Heima í byggð hjónaefnanna
var boðið með viku fyrirvara, því að
þar var að sjálfsögðu hverjum manni
boðið.
Til meðalbrúðkaupsveizlu í Fær-
eyjum koma venjulega um 300 gestir,
og þarf vitanlega mikinn viðbúnað,
einkum í litlum byggðum, þar sem
ekki eru sérstakir dansskálar. Milh'
gerðir eru teknar ofan, þar sem matast
skal og dansa. Þá verður að afla vista
og drykkjar og margt að sýsla fyrir
brúðkaupið, því að allan þennan hóp
verður að metta í 3 daga samfleytt-
Kvöldið fyrir brúðkaupið koma flest-
ir veizlugestirnir, að minnsta kosti
þeir, sem langt að eru komnir. Gest-
um er boðið til liressingar í kaffistofu-
Þar er kaffi og sætabrauð til reiðu
jafnt á nóttu sem degi, meðan veizl-
an stendur.
Dansinn hefst jafnskjótt sem ljós
eru tendruð. Klukkan 8—9 er matur
reiddur fram, fyrst nýsoðið slátur,
svið, jarðepli, kjötsúpa, síðan kaffu
brauð, smjör og annað viðbit.
Dansskálarnir eru ekki stærri en
það, að vart getur meira en þriðjung-
ur brúðkaupsgesta dansað í senn svo
að rúmt sé. Sama máli gegnir um inat-
stofurnar. í þær verður oft að þri"»
ljór- eða fimmsetja eftir gestafjölda,
og á meðan dunar dansinn sleitulaust.
Þar sem brúðkaupsdagurinn er að
morgni, er sjaldan dansað langt fram
yfir miðnætti þetta kvöld. Um tíu'
leytið morguninn eftir snæða menn
morgunverð. Síðan klæðast menn
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★