Alþýðublaðið - 05.04.1923, Blaðsíða 3
ALÍ»YÐUBLAÐIÐ
3
pæmid 5jfll[ör um gæðin
Skakan lítur þannig út:
i'
r HýSmjörlikiíqer&miEeykjavíkl f/i
Barnavagn til sölu á Urðarstíg 15.
Hjálparstðð Hiúkrunarfélags-
ins >Líknar< er opin:
Mánudaga . . . kl. n —12 f. h.
Þriðjudaga ... — 5—6 e. --
Miðvikuddga . . — 3—4 e. --
Föstudaga ... — 5—6 e- —
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Hvergi er hetra að asiglýsa með
sntáauglýsiiigum eftir ýmsu, er
fðlk Taotar,
en í Alþýðufolaðinu, sem er
útbreiddasta folaðið í foorginni.
Muniö,
að Mjólkurfélag Reykjavíkur sendir
yður daglega heim mjólk, rjóma,
skyr og smjör, yður að kostnað-
arlausu. — Pantið í síma 1387.
0BSHESaHHEHHSB32E2
13 W
B ÁÆTLUNARFERÐÍR fg
m ^ m
0 Nýiu bifreiðastöðinni ^
m ' Lækjartorgi 2. m
13 Kðflstvík og Crarð 3 var í
m viku, mánud., niiðvd., Igd. m
m Hafnarfjðrð ailan daginn. m
B3 Vííilsstaðir sunnudöguna. m
m Sæti 1 kr. kl. 1ir/2 og 2r/2. m
m Sími Hafnarfirði 52. m
EH — Reykjavík 020.
m m
mmmmmmmmmmmm
Kaupondur Alþýöublaðsins eru
ámintir um að gera afgreiðslunni
aðvavt, ef vanskil verða á úlburði
blaðsins. — Afgreiðslumaður.
Nikkeleping á alsiags
reiðhjóla- og mótorhjóla-pörtum
er ódýrust í Fálkanum.
Af þessu yfirliti sé->t, að hvergi
í menning^rlöndum eru til slík
þrældómslög eins og þau, sem
Bjarni frá Vogi vill setja yfir
íslenzkin verkalýjl. Verði frum-
varp hans samþykt og þannig
gerð uudantekningarlög um
verkalýðinn einan til þess að
halda krölum hans niðri, er
óhætt að gera ráð fyrir því, að
þeim lögum verði ekki hægt að
framfjrigja. H, V.
<i ... ■■ 1 ■■ ....
við Framnesveg eru nú að verða
fullgerð. Eru þnu 12 að tölu, og
er hvert hús ein íbúð með
geymsluherbergi og þvottahúsi
í kjallara, stofu og eldhúsi á
fyrstu hæð og einu eða tveim
herbergjum á lolti. Fylgja hverri
íbúð öll nauðsynleg þægindi.
Virðast húsiu vel vönduð, en
hitt er vafasamt, hvort heibergja-
skipun er svo þægileg, sem
æskiiegt vværfo Þar sem hver
íbúð er á þrem gólfum. Kostað
hafa husin al!s 166 þús. kr., og
telur þó húsameistarinn, Guðjón
Samúelsson, að sparast hafi 50
þús. kr. vfð það að byggja þau
samföst. Er ráðgert að seljá húsin
þeim, er viijá, með auðveldum
borgunarskilmálum, og mun verðið
verða 13 — 15 þús. kr>, en kvöð
Gustav 'Wied: Baróninn.
En leikar snórust samt svo, að hinn ,,kæri, utigi
stúdent Neergaard, — góðvinurinn sjaldgæfi“ 0. s.
frv., gat ekki komið því við að heimsækja velunnara
sinn í Dannebrogsgötunni. . . .
Enn einu sinni þóknaðist rás viðburðanna að leiða
mig á fund barónsins, þessa einkennilegasta vinar
míns frá æskuárunum.
Pað var sumaiið 1895. Ég skrapp til Kaup-
mannahafnar — á fund unnustu minnar, . . . ekki
númer tvö, því hún var fyrir löngu horfin mér og
gift lögfræðifulltrúa nokkrum, .... heldur var
það sú, er hamingjunni hafði þóknast að lofa mér
að njóta fyrir fult og alt.
Ég fór fótgangandi um þann‘ hluta bæjarins,
sem kallaður er „Steinkolatorgið". Göturnar voru
óhreinar, því að rigning var nýafstaðin, og voru
stígvélin mín illa til reika.
Vetður mór þá litið þangað, sem lotÍDn og grá-
skeggjaður skóplaggabreinsari stóð með áhöld sín.
Ég fór til hana, settist á' stólinn hans og teygði
fram fæturna.
Hann beygði sig.
t Við töluðumst ekki neitt við; þess þurfti ekki.
Hann vissi sem sé, hvað við átti, og burstaði sem
af tók. . . .
Eg sat á meðan i draumkendii ró með blóm-
huapp milli handa, búinn til úr dökkrauðum rós-
um, sem ég hafði keypt handa henni, — síðustu
unnustunni.
Eg hiökk upp við það, að til okkar kemur
haltrandi lágvaxiu og ólöguleg dyigja með kaffibolla
í anuari hendinni og eitthvað ætt á diski í hinni.
8Batón —1“ hrópaði óg upp alveg ósjálfrátt, og
mér fanst blóðrás líkamu míns stöðvast í skyndi.
„Barón —?“
8Já; barón hefir hann að vísu verið . . . áður
fyrr, . . . þessi allslausi aumingi," sagöi konan
nöldrandi.