Æskan

Árgangur

Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 14

Æskan - 01.12.1972, Blaðsíða 14
Cngifr&uin ^-óHasaga e<jítií J^zistniann Cfu2mun2sson Pessi litla saga er 1940 ára gömul. Hn elgi að slður gæti hún gerzt enn þann dag í dag — og ætlð með- an góð börn og gott fólk kunna að biðja Guð sinn um hjálp og lækningu við því, sem að þeim gengur. Jæja, sagan gerðist í lítilli borg á stærð við Akureyri, f landi sem nú heltir Israel. Borgin stóð við stórt vatn undir lágum hæðum, og í útjaðri hennar var iitið hús i dálitlum garði. Húsið var aðeins eitt herbergi, sem í senn var dag- stofa, svefnherbergl og eldhús, þvi að hjónin sem áttu það voru fátæk. En garðurinn kringum það var býsna fallegur, og' þar uxu nokkur ávaxtatré, döðlupálmar og olífuviður, auk fíkjutrjáa, berjarunna og blóma, því þetta iand var ákaflega frjósamt. Hjónin, sem þarna bjuggu, áttu sjö ára gámla telpu, er hét Sara, og morguninn, sem þessi saga gerðist, sat hún úti ! einu horni garðsins, er sneri að götunni, en þar óx einmitt mikið af rauðum draumsóleyjum, og hún var að horfa á þessl fallegu blóm. En hún gaf líka gaum að krökk- um á hennar aldri, sem voru að leika sér hinum megin við götuna — og hana langaðl mikið til að vera með í þelm hópi. En sá hængur var á að þessi litla telpa var mestl aumingi til heilsunnar. Hún hafði orðið fyrir slysi, þrlggja ára gömul, þannig að annar fóturinn á henni var styttri en hinn, svo að hún var draghölt og gat alls ekkl hlauplð. En auk þess hafði hún fengið bólusótt á ungbarnsaldri, og eftir það var hún útsteypt I mjög Ijótum örum um allan llkamann og andlitið. Og það sem verra var: þessi ör vildu ekki gróa, svo að oft vail úr þeim gröftur og vilsa. Af þeim sökum verkaði aumingja litla stúlkan talsvert óhugnanlega á annað fólk, ekki slzt börnin. Það er auðvltað Ijótt að hrekja frá sér Iftil börn, sem eru eitthvað veikluð og eiga bágt, og góðir krakkar gera það náttúrlega ekkl. En þvf miður eru ekki öll börn góð, og sum eru líka kjánar, sem skilja ekki hvað þau eru að gera undir slíkum kringumstæð- um. Og fyrir bragðlð var þessi litla stúlka fjarska einmana. Ef hún fór út á götuna og reyndl að fara í leik með jafn- öldrum sfnum, þá gerðu vondu krakkarnir hróp að henni og sögðu að hún væri Ijót og andstyggileg og ráku hana burtu. — Ljót var hún nú reyndar alls ekki, því að þrátt fyrir bóluörin hafði hún hreinan og fagran svip, liðað, kolsvart hár, og stór, falleg augu, sem voru þó oftast dapurleg, þvf að henni leið sjaldan vel. Nálega eina yndl hennar var að horfa á blómin í garð- inum. Og sem hún sat þarna I hornlnu hjá rauðu draum- sóleyjunum þennan morgun, þá sá hún allt I einu sérkenni- legan mann koma gangandi eftir götunni. Hann var klædd- ur hvítum kyrtll, hávaxinn, með gulljarpt hár niður á herðar og mjög bjartan svip. Henni varð starsýnt á hann, þvf að henni fannst hann svo fallegur — hún hafði aldrel séð jafn- fallegan mann. — Mamma hennar hafði sagt henni frá engl- unum, og hennl datt strax í hug að þetta væri kannskl einn af þeim. Hann fór sér hægt og rólega, var ekkert að flýta sér, eins og flestir aðrir, virtist djúpt hugsi, en var þó góð- legur og hýr, og telpan tók strax eftir því, hvað hann hafði fögur og dimmljómandi augu. Hún starði á hann, meðan hann nálgaðist hægt og hægt, unz hann var kominn á móts við hana, hinum megin við lágu grjóthleðsluna milli garðs- ins og götunnar. Þar nam hann staðar, leit á hana og brosti til hennar. Og nú sannfærðist hún hreint og beint um að þetta værl raunverulega engill, þvf að hún hafði aldrei séð nokkra manneskju brosa svona fallega. Það var eins og andlitið á honum Ijómaðl af hvítri og gullinni birtu. Góð- ieikinn í svip hans kom henni til að gleyma öllu öðru, og þess vegna varð hún ekkert feimin við hann, þegar hann heilsaði henni og spurði hvað hún héti. „Ég heiti Sara,“ svaraði hún. ,,Og ég er sjö ára.“ „Hvers vegna ert þú ein hérna, barnið mitt?“ spurði hann þá, og hún tók eftir því, hvað hann hafði mildan og hugg- andi málróm. „Af hverju ertu ekki að leika þér við hina krakkana?" Þá varð lltla stúlkan mjög döpur á svipinn, en áður hafði hún brosað aiveg ósjálfrátt við ókunna manninum. „Þau vilja ekki lelka við mig," anzaði hún niðurlút. „Það er af þvi að ég er svo Ijót. Svo er ég Ifka hölt og get ekkert hlauplð." „Ertu ljót?‘ sagði ókunnl maðurinn undrandi og brosið hans varð eilftið glettið. „Ekkl get ég séð það. Mér finnst þú vera falleg Iftil stúika." Þá varð telpan heldur betur hissa, þvf að hún hafði aldrei heyrt neinn segja þetta fyrr. Hún leit upp til hans og spurðl, dálítið snaggaralega, þvf að henni datt f hug, að hann væri kannski að gera gys að hennl: „Sérðu þá ekki bóluörin alls staðar á mér — þau eru með versta mótl f dag, af þvf að ég var of lengi úti í sólarhitanum f gaer.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.