Æskan - 01.11.1975, Blaðsíða 9

Itwiitihtjariiun fpgnuð.-fceri,
friönrljásið heím til }rín,
dijpsitu atrenyi huyans hra'ri,
helpar vuitir eudurtimri;
cr sú áskín min
Sorgir sefi.
signuð njúla.
Guá þér gefi
rjleðileya hátíð jóla.
M. G

Hvað langar þig til að fá, Svenni litli? spurði Glugga-
S^gir. Hann hafði ekki heyrt til hans í öllu skvaldrinu
°g gleðihrópunum.
Mig langar til að fá rauðan brunaliðsbíl, svaraði Svenni.
Mamma segist ekki geta keypt hann, en jólasveinninn
rnun áreiðanlega koma með bílinn, bætti hann við í lasgri
róm.
Já, ég hef ýmislegt í pokanum, sagði Gluggagægir drjúg-
ur í bragði og klappaði á stóra pokann sinn.
Ha—hæ! Það skrjáfar í pokanum, það skrjáfar í pokan-
Uru, hrópuðu krakkarnir í kór.
Oho—ho! Allar gjafirnar eru pakkaðar inn í gull- og
silkipappír, svaraði Gluggagægir brosandi út að eyrum.
Hann var jafnvel glaðari en börnin.
Megum við fá gjafirnar strax? hrópaði smáfólkið og
þfengdi sér nær jólasveininum.
O, sussu—nei! í kvöld og næstu kvöld lauma ég gjöfun-
Uru inn um gluggann hjá ykkur, þegar þið eruð sofnuð,
ansaði Gluggagægir og baðaði út höndunum til frekari
áherslu.
Já, auðvitað, svaraði Svenni fullorðinslega, og svo eru
Sjafirnar geymdar hjá jólatrénu, þangað til jólin byrja
r alvörunni.
Opnaðu bara pínulitla rifu á pokaopið, og lofaðu okkur
að kíkja, báðu nokkrir pollar í bænarrómi.
Uss —suss, ég má ekki vera að því, ég þarf að heimsækja
Sv° mörg börn í kvöld.
K.emur þú þá ekki til okkar? spurði einhver vonsvikinn.
Þið getið nú bara nærri, ansaði Gluggagægir ákveðinn
og sló á lærið. Ég kem aftur í kvöld, þegar það er orðið
aldimmt og þið steinsofnuð.
Ég get vakað lengi, sagði minnsti snáðinn í hópnum.
Það þýðir ekkert, ég kíki alltaf á gluggana og fylgist
með því hvenær börnin sofna.
Getur þú sveiað þér upp á það, Gluggagægir, að þú
komir aftur? spurði lítill freknóttur hnokki efablandinn
á svipinn.
Gluggagægir kinkaði ákaft kolli.
Jólasveinar eru góðir og svíkja aldrei, sagði Svenni litli
ákveðinn.
Jæja, nú verð ég að fara, sagði Gluggagægir og stökk
af stað. Bless, bless!
Bless, bless! Og mundu eftir að koma aftur í kvöld.
kölluðu börnin á móti.
Já, já, verið þið viss, ég kem aftur.
Jólasveinninn gekk nokkra stund um hverfið og vakti
mikla kátínu og forvitni, enginn skemmti sér þó betur
en hann sjálfur.
Gluggagægir gætti þess að gefa sig ekki á tal við full-
orðna eða stálpaða krakka. Það var aldrei að vita nema
hann þekktist. Ef hann var ávarpaður, tók hann ekki
undir og strunsaði sína leið. Nokkrir góndu á eftir honum
og hristu höfuðin.
Þetta hlaut að vera mállaus jólasveinn, að minnsta kosti
var hann eitthvað skrýtinn.
Skyndilega nam Gluggagægir staðar, og það var sem
■"iT'ifMY rmiawæ'ffiMíMrjtBiMuwa immi—rfirnirrr iiirmMgaaa———
7