Æskan - 01.09.1976, Blaðsíða 7

Það glitraði á englahár hér og hvar
' 9r®nu barrinu og efst á toppinum
Var stjarna, glitrandi Betlehems-
stiama, sem benti til himins. Já,
hvíifk dýrð!
Nú fóru allir að ganga í kring um
tréð. Fröken Ragnheiður Guðjóns-
dóttir og Margrét Magnúsar, eins
°9 hún var kölluð, þær stjórnuðu
s°n9. dansi og leikjum. Börnin
sun9u fullum hálsi „Eitt sinn við
9engum í einiberjarunn" og „Þyrni-
rös var besta barn“. En hvað þeir
áttu gott, krakkarnir, sem fengu að
leika Þyrnirósu og konungssoninn.
Margt fleira var sungið. Fröken
^agnheiður söng háum, mjóum
rómi, sem skar sig úr barnarödd-
Unum, hún hossaði sér í spori eftir
hljóðfailinu og Margrét hossaði sér
einnig og dillaði, hringurinn gekk
ymist til hægri eða vinstri, með
drosandi andlit, glampandi augu og
fjönjga fætur.
Er við höfðum dansað nokkra
stijnd var boðið til drykkjar. Á leik-
sviSinu hafði verið slegið upp lang-
^orði og bornar á veitingar. Til
drykkjar var borið heitt, sætt mjólk-
Urbland, en þar sem ég hafði aldrei
vanist slíkum drykk, fannst mér
hann ákaflega ólystugur og minnist
7ess sem mikillar þrautar að Ijúka
bollanum. Ekki kom til mála að
skilja eftir, það var ókurteisi hin
mesta. Á bekkjum úti við vegginn
sátu fyrirkonur staðarins og horfðu
^ hvernig börnin fóru að því að
^ekka. Að lokinni máltíð gengu
örnin fyrir konurnar og þökkuðu
ÍÍÍLherjólfur
Sunnudaginn 4. Júlí sl. kom nýl Herjólfur
j^irra Veslmannaeyinga Ul heimahafnar frá
0re9l- MeS þessu ný|a skipi gjörbreytast
^nnflutnlngar milli lands og Eyja. Nýl Herjóll-
Ur getur ffutt 20 bfla f hverri ferö, sasti eru
Jj'rir 90 farþega í tveim sðlum og klefar fyrtr
menn. Siglingin milli Eyja og Þoriikshafn-
ar mun taka um 3 tfma.
ÆSKAN - Útvegið nýja kaupendur. Góð ómakslaun.
Gatan er hljóð og hvílir sig
um nætur,
hún þekkir allra göngulag og fætur.
Mikið er hvíldin yndisleg um óttu,
andvarinn kyssir götuna á nóttu.
Sjómaður einn og einn er nú á ferli,
áður en dagur hefst með sínum erli
bergmálar gatan göngulagið þunga,
grunntóninn fyrir stefi dagsins
unga.
Gatan er hljóð og gleður sig
um nætur,
við gamlar minningar um horfna
fætur.
[ eftirvænting eftir næsta degi,
með ævintýrum, sem hún
þekkir eigi.
Gatan er hljóð og ný á hverrl nóttu
njóta þess menn, sem vaka
marga óttu.
Sofandi húsin dreymir dagsins
mötu
dögunar - þráin strýkur auða götu.
E. H.
Frá Sauðárkróki.
fyrir sig með handabandi. Mér varð
starsýnt á nokkrar telpur, sem
skáru sig úr í klæðaburði. Þær
voru í Ijósum, léttum kjólum með
stuttum ermum og pilsum fyrir ofan
hné. Sokkar þeirra voru hvítir hálf-
sokkar og skómir svartir lakkskór.
Nú rann það upp fyrir mér, að ég
var ekki fín. Minn kjóll var dökkur,
þunglamalegur, of stór og fóta-
búnaður ekki nógu fínlegur. Þetta
voru mér mikil vonbrigði, en ekki
þorði ég að nefna þetta við móður
mína. Hún hlustaði ekki á óþarfa
kvartanir.
Þrátt fyrir allt var dagurinn
ógleymanlega skemmtilegur og
söngur hans ómaði í eyrum mér í
langan t.’ma.
7. desember 1975.
Emma Hansen.