Æskan - 01.09.1976, Blaðsíða 10

nattspyman er langvinsæl-
asta íþróttagrein hérlendis
og ein alvinsælasta íþrótt f heiminum.
Jafnt ungir sem gamlir hafa gaman af
knattspyrnunni og fjölmenna á vellina
til þess að sjá lið sín leika. En hvað
ætli það sé sem laðar fólk að knatt-
spyrnunni? Trúlega sá æsandi spenn-
ingur er knattspyrnuleik fylgir, eða
hæfni knattspyrnumannanna. Svo eru
leikreglur knattspyrnunnar svo skýrar
og einfaldar, að hvert mannsbarn get-
ur skilið þær, einnig eru fáar þær
íþróttagreinar þar sem stigin eru eins
auðtalin, það lið sem skorað hefur
fleiri mörk fær tvö stig. Skori bæði
liðin jafnmörg eða ekkert fær hvort
lið eitt stig, engin skeiðklukka eða
málband, bara mörkin, svo einfalt er
það.
Knattspyrna hefur nú verið iðkuð f
um 80 ár, oftast nær innan knatt-
spyrnufélaga og alltaf er fþróttin jafn
vinsæl. Ég kynntist þesari ágætu
íþróttagrein þegar ég var í því ágæta
menntasetri, Stórutjarnarskóla f Ljósa-
vatnsskarði. Þegar útivist var, fóru
flestir á völlinn, sem var lítill malar-
völlur, og var hann oft fullur af krökk-
um, svo vonlaust var að leika þar
knattspyrnu, svo maður stóð bara og
lét sér verða kalt. Þó kom það fyrir, að
boltinn barst til manns og sparkaði
maður honum þá eitthvað út í loftið.
Þá fannst mér fótbolti alveg hundleið-
inlegur. Þó kom það fyrir, að fáir voru
á vellinum og þá var nú skárra að vera
í fótbolta og fékk maður þá boltann
oftar, en maður gat nú frekar lítið,
þó kom það fyrir að boltinn hafnaði í
markinu fyrir tilviljun.
Knattspyrnu er ekki hægt að leika
nema takmarkaður fjöldi sé á vellinum,
en í skólanum vilja allir vera með.
Seinni vetur minn f Stórutjarnar-
skóla var stærri völlur að leika á og
því mun skemmtilegra og fór ég f fót-
bolta í hverri útivist. Þá var ég búinn
að fá æði á fótbolta, þó geta mín væri
af skornum skammti. Seinna um vetur-
inn var léikið við annan skóla, Hafra-
lækiarskóla í Aðaldal, og var ég valinn
í skólaliðið sem varnarmaður, við unn-
um leikinn 6:0, en ég átti hörmulegan
leik. Þrír strákar eru mér minnisstæðir
úr skólanum og voru þeir tvímælalaust
bestú knattspyrnumenn skólans. Þeir
voru og eru allir úr Fnjóskadal og
heita: Ársæll Kristjánsson, Gunnar
Guðmundsson og Vilhjálmur Valtýs-
son. Þeir voru mjög góðir leikmenn,
Vilhjálmur gat þvælt alla upp úr skón-
um og var einnig mjög skotharður.
Gunnar var markmaður og sýndi hæfi-
leika á því sviði. Ársæll var einf1 ^
þeim sem koma manni í gott sl^'
vellinum og einnig gæddur 1711
hæfileikum á knattspyrnusviðinu-
Það er hægt að ná langt ( ^gjn\,
spyrnu með þrautseigju og e'ÍuS
jafnvel þó maður sé hvorki fli^^g.
snöggur. Þeir sem ekki hafa yf|r
um hraða að ráða, eiga að n0*3^^
ann vel, og ógna með nákvas ^
sendingum og skora mörk með P
vera á réttum stað á réttum
Þannig tekst þeim að vinna upP Pr
taP'ð- k0nur
Ég hvet alla unga menn og 0g
að leggja stund á þessa göfuð og
hollu íþrótt ’ sér til heilsubótar ^
ánægju. Ekkert er eins heillancli °gjgr
skora mörk og sjá árangur e
æfingar koma í Ijós. thróttir
Knattspyrna jafnt sem aðrar P
hefur mjög góð áhrif á hvern upP g(J
andi strák og leiðir hugann fr n|jng-
sem hefur miður góð áhrif á
inn, svo sem aðgerðarleysi, sl®
félagsskap og ýmislegu öðr’u.
íþróttir hafa þroskaáhrif á marV 0g
þær þroska skilning á framtakSifta faer
skyldurækni, og með iðkun IÞr° ^ gjg,
maður tækifæri á að þekkja sjálf®
tjá og meta. Og með iðkun íþrðt a
ur maður starfsgetu sína, len9
ÆSKAN
Utanáskrift blaðslns er
pósthólf 14, Reykjavík.
8