Æskan - 01.09.1976, Blaðsíða 29

Væri yfirleitt nokkur sinfónlu-
hljómsveit fullkomin, ef fiðlufjöl-
skyldan vært þar ekki? Svarið hlýt-
ur að vera nei.
Strokhljóðfærin búa yfir mörg-
um blæbrigðum, eftir þvl hvernig
leikið er. Á þau er leikið með boga,
sem dreginn er yfir strenginn. Kalla
rná fram bllða tóna og syngjandi,
skarpa tóna og harða. Þegar bog-
StrokhljóSfærin:
FIÐLA, VÍÓLA (eSa
LÁGFIÐLA), SELLÓ og
KONTARBASSI
anum er sleppt má grípa I streng-
ina eins og þegar leikið er á gítar.
Það kallast pizzicato. Og fleiri
blæbrigðum má ná, t.d. með því að
setja dempara á hljóðfærin.
Það þarf mikla tækni til að leika
vel á þessi hljóðfæri. Þar er nauð-
synleg jöfn leikni vinstri handar
við að mynda tóninn, með því að
þrýsta fingrunum á strengina, og
hægri handar við stjórn bogans.
Fiðlan, vlólan og sellóið eru stillt
I fimmundum, en kontrabassinn I
ferundum. Þau hafa aðeins fjóra
strengi, en raddsvið fiðlufjölskyld-
unnar er þó hið mesta I sinfóníu-
hljómsveitinni.
Fiðlan er minnst og hljómar
hæst. Víólan (eða lágfiðlan, elns og
hún er stundum kölluð) er eiglnlega
— HvaS ertu a8 gera hér Innl í fiska-
safninu mínu?
— Fiskasafninu? Ég hélt, a8 þetta
vsri baSherberglS.
ÆSKAN - Árgangur
blaðsins kostar
aðeins kr. 2.300,00.
stækkuð fiðla, og tónninn er því
dýpri. Sama má segja um sellóið
og kontrabassann.
Nóg um þau að sinnil
Kær kveðja!
Ingibjörg.

27