Æskan - 01.09.1976, Qupperneq 31

sem flest fólkið hérna býr (, en hér
er rnikil fátækt. Hgsið eir úr kasisa-
fjölum, strigapokum og sitráum.
Þarna er sofið, eldað, borðað og
mairgt gert. Á myndinni með mér
er bróðir minn og mamrna. Peibbi
tók myndina.
[3ið að heilsa.
Helena.
Halló Æska!
Ég heiti Helena og er tfu ára og
bý í Yemen ásamt fjölskyldu minni.
pabbi minn vinnur á vegum Sam-
einuðu þjóðanna.
Ég fékk maíblað Æskunnar þann
26. júní 1976 ásamt krossgátunni.
pað tekur svo langan tíma að fá
^löðin hingað, svo næst viljið þið
hafa lengri skilafrest?
Ég ætla samt að senda kross-
9átuna, þótt ég viti, að hún komi of
seint.
Heimisfang mitt á íslandj er:
Helena Líndal Baldvinsdóttir,
Álfaskeiði 80,
Hafnarfirði.
Hér er voða heitt 40—45° á C.
Ég læri svolitla arabísku, svo var
ég í enskum skóla og gekk vel. Ég
ætla að senda mynd frá heimili,
^ é gömlu könnuna okkar, sem ég gerði við með kitti.
heldur aldrei lengi.
Er það þá víst, að þú hafir allt annað með? spurði
at)bi. — Hefurðu bleyjur á O litlu?
s 0 litla er nútímabarn. Hún notar gerviefnableyjur,
e 0 é9 sé laus við að þvo. Það hiýtur þú að vita. Og ég
^eð mikið af þessum bleyjum. En hverju hefur þú sjálf-
ln P*eymt, litli vinur? Ég get hvergi séð sýnishornakoffort-
' Va9ninum.
Ah, ah, sagði pabbi. — Það er lögulegt eða hitt þó
Ur- Ég verð að taka næsta strætisvagn inn í bæinn og
he|(j
Sa5kia þau.
Vj-T~ parna sérðu, sagði mamma. Við verðum að stoppa
n®stu strætóbiðstöð.
"" þetta var Ijóta gamanið.
^ 77 ^g veit ekki, sagði mamma. — Eigum við ekki að
téek'9 afram t'* næsta bæjar, þá get ég og börnin fengið
'færi til þess að selja nokkrar kastrúllur meðan þú
p' ferðinni?
I^aijabbi sagði, að það væru sennilega engir sem vildu
euPa kastrúllur svona snemma dags. En mamma vildi
Hv *ata sig. Hún sagðist að minnsta kosti vilja reyna.
,®rs v®gna ættum við annars að fara þessa ferð. Pabbi
. nú einmitt vera farinn að brjóta heilann um það.
a lc,ksins opnaði Mirra munninn:
^offortin hans pabba liggja á gólfinu undir kojgnni
s- Eg bar þau niður og lét þau þar.
Via Takk tyrir. heiðursstúlkan mín, sagði pabbi hlýlega
Mirru.
'étti öllum við þetta, því þessi byrjun á sölu-
nt1skunni var ekki góð.
Við vorum komin iá Söderteljeveg. Ég hafði farið hann
nokkrum sinnum áður. Föðurbróðir okkar bjó á þesssum
slóðum, og hann hafiSi stundum sótt okkur í bílnurn síinum.
En aldrei hafði mér fundist hér eins fallegt og nú, þegar
ég horfði á umhverfi ð ofan af ökumannssætinu. Himinninn
var blár, eins og sporvagnarnir. Laufin voru ekki fullvaxin
og trén stóðu eins og nýþvegin. Meðfram veginum uxu
hvítsippur og gulhvi nur og Rósalinda sagði að sig langaði
til þess að fara að tína blóm. Pabbi sagði að við hefðum
engan tíma til þess. Við yrðum að bíða með það þarigað
til við kæmum á fy rsta áningarstað.
Rétt [ þessu kornum við að brattri brekku. Pabbi sogði
að við yrðum að ganga til þess að hl fa hestunum. Við
gerðum það og ire:/ndum að rífa eins mikið gras úr vesgar-
brúninni og við gátum til þess að gefa hestunum. En pabbi
sagði, að við hef?ium ekki tíma til þess að vera alltaf að
fóðra hestana. Þnð yrðum við lika að bíða með þa.r til
við hvíldum þ?á. C)g það er kannski eins með skepnurnar
og manneskjurnair að það er ekki svo heilsusamlegt að
borða mikið rnilli mála.
Þegar við heyrðum talað um millimál fannst okicur við
allt í einu verða svo svöng. Pabbi sagði, að við s'kyldum
vita hvort vi?5 fyndum ekki góðan stað, þar sem auðvelt
væri að aka út aif veginum, þar sem hestarnir gætu bitið
grængresið og niaður gæti jafnvel sprett af þeim aktygj-
unum. Það þurfti líka að gæta þess að auðvelt væri að
komast inn á voginn aftur, því ekki væri nokkur leið að
bakka þessum vögnum báðum inn á veginn. Vi?5 yrðum
að gæta þess a?5 það yrði að aka með þá í hring og þessi
vagnalest þyrfti mikið pláss.
^ ÆSKAN - Blaðið kemur út 9 sinnum á áirL - Hundruð mynckt.
29