Æskan - 01.07.1978, Qupperneq 21

Kona
minnast á
9eröin svo mikil, aö potturinn glóð-
1 naöi og bráðnaöi niöur. Hann var
ekki lengurtil.
Hvaö átti nú aö taka til bragös?
essi rnyndi veröa bálreiður!
ans bannaði öllum aö
Pottinn.
Bessi kom nú heim og fór inn í her-
er9i sitt aö venju. Hann var oröinn
Svangur. Greip hann nú í tómt, pott-
erinn var ekki á sínum stað. Varð
nn nú örvæntingarfullur og vissi
np’ að allt heföi komist upp, og fjöl-
yidunni mundi um aö kenna, að
Potturinn var horfinn. En þeim skyldi
nu ekki veröa kápan úr því klæóinu.
^nnn minntist ekki á neitt, en beið
n'0rguns. Er bjart var oróiö, skundaöi
ann til strandar, fann bátkrílið gamla
°9 setti fram. Skreið nú báturinn af
sJálfu sér beina leiö aö eynni. Batt
SS| bátinn eins og áður og kleif upp
I .alrnann. Féllu hneturnar sjálfkrafa í
a hans. og er hann kastaði þeim í
a 'nn, féll engin þeirra utan við. Tók
nn þær því og henti viljandi í sjóinn
°9 stakk sér svo sjálfur á eftir. Eftir
u9nablik stóö hann aftur hjá kofa
0|t>jarnar, og hlýddi nú gamli
Urinn á sögu hans eins og áður
nieð samúöarfullum svip.
Þetta skipti gaf hann Bessa ekki
Q0tt’ heldur staf. Svo kvöddust þeir.
^at nú Bessi ekki beðiö þess, aö hann
^nii [ |an(j r,ann mátti til meö aö
lg^na töfragripinn. „Sýndu mér tafar-
0 st tofra þína, stafur!” sagöi hann,
f, tok þá stafurinn aö lumbra á
^ num svo dUg|ega ag hann sá sinn
k°St Vaenstan aö flýja. Synti hann hiö
Q a^asta í land en skildi eftir bæði bát
vs St.af' var helciur lágt risið á
^ a'ngs Bessa, þegar hann kom
^^ni. \/ar þann pæöj blár og
s- rinn. Iðraöist hann þá heimsku
nar °g eigingirni.
"^ein iörun er sjaldan hrein."
Þau hjónin lentu í fjárhagsörðug-
leikum og fóru til Parísar yfir London.
Á leiðinni lentu þau í ofviðri, m. a.
leitaði báturinn skjóls í norskri höfn.
Þetta varð kveikjan að „Hollend-
ingnum fljúgandi."
Árin þrjú í París voru ekki eins og
Wagner hafði dreymt um. Alltaf þurfti
hann að berjast hörðum höndum fyrir
lífinu, en það lagaðist, þegar hjónin
fóru til Dresden 1842. Þá voru að-
stæður þó ekki eins og best væri á
kosið, því að fólk átti erfitt með að
viðurkenna verk hans. Nú varð hann
bitur maður og hataðist við þjóð-
félagið, sem kom svona fram við
hann.
RICHARD WAGNER
Þýska tónskáldið Richard Wagner
fæddist í Leipzig 22. maí 1803. Hann
hafði áhuga á Ijóðum, þegar hann var
drengur, og las ensku af miklum móð
til að hafa not af Shakespeare á
frummálinu. Hann var líka hrifinn af
fornbókmenntum og því las hann
grísku af áhuga miklum.
Þegar hann var 11 ára skrifaði
hann leikrit, en síðar tengdi hann
leikrit og tónlist.
Þegar hljómsveitarstjórinn varð
veikur komst Wagner í kynni við
óperurnar, hann tók að sér hljóm-
sveitarstjórnina og fljótlega var hann
farinn að semja óperur sjálfur.
1836 kvæntist hann leikkonunni
Minna Planer.
Menn hafa alltaf verið á báðum
áttum um verk Wagners og tónlist
hans. Hann varð oft að berjast einn
fyrir skilningi. Það var ekki fyrr en
Hátíðarleikhúsið í Bayreuth var til-
búið 1876, sem hann náði tökum á
tónlistarheiminum fjær sem nær. Nú
breyttist viðhorf manna til tónlistar
hans. Best þekktu verk hans eru:
„Das Liebesverbot", „Lohengrin,"
„Parsifal", „Rienzi", „Tannháuser,
og „Tristan og Isolde". Ennfremur
má nefna píanóverk hans
„Aibumblad i C-dúr“ og hljómsveit-
arverkin „Faustforleikinn" og
„Keisaramarsinn".
Richard Wagner lést í Palazzo
Vedramin í Feneyjum 13. febrúar
1883.
Þetta er lítil saga í þremur myndum, um það hvernig Pési fór að milda
hana mömmu sína og slapp við flengingu fyrir að hafa brotið blómstur-
krúsina.