Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 8

þurfti að bæta þau og þvo. Venjulega fékk Ari ekki að
vera úti á kvöldin, en í þetta sinn skipti braut mamma
regluna. Hún skildi drenginn sinn vel. Hún gat ekki skip-
að honumn að vera inni, þegar skólasystkin hans voru að
skemmtasér. Mamma varalltaf góð, best af öllum. Þó átti
hún engin falleg föt.
Ari rölti út að skóla. Skólinn var allur uppljómaður.
Ómar söngs og hljóðfæra bárust til hans út á götuna.
Hann starði upp í bjarta gluggana, og tár blikuðu í augum
hans. Hann fann sárt til. Það var einhver þungi í brjóst-
inu, gremja og tregi. — Átti hann að kasta snjókúlum í
gluggann, bara til að gera eitthvað?
Nei, það var ekki rétt. En ósjálfrátt leitaði hugurinn að
einhverju, sem hann gæti látið raunir sínar bitna á. Hon-
um var vel við kennara sínaog skólasystkin. Hann óskaði
þeim alls góðs. En hvers vegna áttu þau falleg föt, en hann
ekki? Hvers vegna gátu þau hlegið og skemmt sér án
hans? Hann hugsaði málið. Nei, þau áttu enga sök. Hann
var alveg varnarlaus.
Ari var kominn upp í tröppurnar við inngöngudyr skól-
ans. Léttar raddir bárust að eyrum hans, raddir sem hann
þekkti vel. Hann lagði vangann að hurðinni til þess að
heyra betur. Börnin á skólaganginum hlógu og mösuðu
hvert í kapp við annað, kát á svip. Frá skólasalnum
heyrðist hljóðfærasláttur. Þar var sungið og dansað. Ari
sá í gegnum rúðu á hurðinni hvar Benni jafnaldri hans
gekk hröðum og léttum skrefum um ganginn, prúðbúinn
og vel greiddur. Hann Ijómaði af gleði og virtist leika við
hvern sinn fingur. Undur hlaut að vera gaman að eiga
falleg föt. Ari lokaði augunum og hlustaði. Þá sá hann
alls konar myndir. Það var eins og hann væri að dreyma.
Hann gekk niður skólatröppurnar. Hann var niðurlút-
urog barsig eins og gamall maður. Hann lagði höndina á
brjóstið vinstra megin, eins og hann fyndi til. Það var
engin þrjóska í svipnum lengur, ekkert stolt, aðeins
sárindi og vonleysi. Og þó. Einhver þykkja leyndist með
honum hið innra.
Hann hafði alltaf hlakkað til jólanna. Þá voru allir góðir.
Hvers vegna voru menn ekki alltaf góðir, alltaf í jóla-
skapi? Hann stóð um stund utan við skólann einn og
yfirgefinn. Stjörnurnar blikuðu eins og forðum á Betle-
hemsvöllum. Hvers vegna voru menn að berjast úti í
heimi?
Ari litli ráfaði um göturnar. Hann gat ekki farið heim
strax. Hann vildi ekki láta mömmu sjá sig. Hún átti nógu
bágt samt. Hann vissi vel, að hún óskaði þess heitt og
innilega að geta gefið drengnum sínum ný og falleg föt,
svo að hann gæti glaðst eins og önnur börn. Mamma var
öllum góð. Gat hann annars nokkuð glatt pabba og
mömmu á jólunum?
Þaðbirti yfirsvip hans. Hlýirstraumarfóru um hugann.
Það var svo margt sem hann gat gert fyrir pabba og
mömmu. — Bráðum komu jólin.
Skúli Þorsteinsson.
Úr bókinni
Móðir og barn
eftir Tagore
-J
Gunnar Dal
þýddi
BLESSUN
Blessaðu þetta litla hjarta, þessa hvítu sál, sem hefur
fengið himininn til að kyssa jörðina. Hann elskar Ijós
sólarinnar, hann elskar auglit móður sinnar. Hann hefur
ekki lært að lítilsvirða moldina og sækjast eftir gulli.
Þrýstu honum að hjarta þínu og blessaðu hann. Hann er
kominn inn í þetta land hinna mörgu vegamóta. Ég veit
ekki hvernig hann valdi þig úr hópnum, kom að dyrum
þínum, tók í hönd þína til að spyrja þig til vegar. Hann
mun fylgja þér hlæjandi, án nokkurs efa í hjarta. Varð-
veittu traust hans, leiddu hann rétta leið og blessaðu
hann. Leggðu hönd á höfuð hans og bið þess, þótt öld-
urnar rísi hátt hið neðra, að andblær komi að ofan og
fylli segl hans og flytji hann inn í höfn friðarins. Gieymdu
honum ekki í önn dagsins, láttu hann koma til hjarta
þíns og blessaðu hann.
Englabarnið
Þeir hrópa og berjast, þelr efast og örvænta,
og deilur þeirra taka aldrei enda.
Láttu líf þitt veröa meðal þeirra eins og lítið Ijós,
barn mitt, stöðugt og hreint, og gleddu þá þar til þeir
þagna.
Þeir eru grimmir vegna ágirndar sinnar og öfundar, oró
þeirra eins og falinn hnífur, sem þyrstir í blóð.
Far þú og gakktu til móts við hin reiðu hjörtu þeirra, barn
mitt,
og láttu mild augu þín hvíla á þeim, eins og fyrirgefning
og friður kvöldsins falli yfir stríð dagsins.
Láttu þá sjá andlit þitt, barnið mitt, og þannig skilja þeir
tilgang allra hluta, láttu þá elska þig og elska þannig hver
annan.
Komdu og tak þér sæti í brjósti óendanleikans, barnið
mitt.
Lyftu sál þinni við sólris og lát hana opnast eins og ný-
útsprungið blóm. Og beygðu höfuð þitt við sólarlag
og endaðu bæn dagsins í þögn.