Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 23

Anna Borg sem Halla í „Fjalla-Ey-
vlndl“, á sýningu í Reykjavík 1930.
Anna Borg (til vinstri) og Emilia systir
hennar í „Álfhól".

jólatré og Ijúffengan mat, en fyrst og fremst um jólagjaf-
imar.
Viö erum 6 systkinin og við vorum vissulega ekkert
frábrugðin öðrum börnum hvað þetta snertir, og ég fyrir
mitt leyti varð að játa, að mér fannst það hámark jóla-
gleðinnar, þegar gjöfunum var útbýtt — en það gerði
elsti þróðir minn, og alltaf á nýjan og óvæntan hátt.
En þrátt fyrir þetta er það samt allt annað, sem hefur
dýpst og varanlegust áhrif á mig.
Annað var faðir minn. Pabbi fór alltaf í kirkju kl. 5 á
aðfangadagskvöld, en við keþptumst við að skreyta
stofurnar og punta okkur, því það var kappsmál okkar að
vera búin að öllu þegar pabbi kæmi heim. Við krakkarnir
vorum á verði til skiptis til að gá, hvenær sæist til
pabba . . . og loksins glumdi um allt húsið: „Pabbi er að
koma“. Svo opnaðist hurðin og pabbi kom inn með há-
tíðlegt bros á vörum og glampa í augum og sagði:
„Gleðileg jól". Hið furðulega hafði gerst, allt var gjör-
breytt; jólin voru komin, því pabbi hafði komið með jólin í
hjörtu okkar. — Hitt var móðir mín.
Aftur brestur mig orð — því hvernig ætti ég að geta lýst
því, hvað mamma var. Mamma hafði það við sig, sem ekki
verður skýrt né skilið, er gerði það að verkum, að allir
sem kynntust henni hlutu að elska hana og ekki gleyma
henni síðan. Engum var lagið sem henni að gera jólalegt
í kringum sig. Við vorum búin að borða, við höfðum
dansað í kringum jólatréð, og við vorum búin að fá jóla-
gjafirnar; ég sat á gólfinu og sinnti engu nema leikföng-
unum mínum. Samt tók ég eftir því, að mamma gekk til
eldra bróður míns — sem var orðinn stúdent og átti að
sigla til Hafnar til frekara náms — leiddi hann til dyranna
Sólskin og sunnanvindu r í Kandestederne 1941.
milli stofanna og sagði: „Óskar minn, nú átt þú bráðum
að fara í burt og dvelja að heiman næstu jól, taktu nú vel
eftir, hvernig hér er umhorfs, og geymdu þá minningu
alltaf og ævinlega." Þá skildi ég í fyrsta sinn, þó ég væri
ekki nema barn, hina mikilvægu þýðingu jólanna; þetta
Anna Borg sem Louison í „imyndunar-
veikin" eftir Moliére.
21