Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 38
BBBHHHHBHSHBHHHHBBHHHHHHHHEBHBHBHHHBHHHHHHHBHBflHBHHBBHBflBBBHEHBHBSHBBHHHHHBHHHBB
Bernskuminniiigar
Ragnheiður Jónsdóttir:
FYRIR OPNU HAFI
WMHWMMMMMHMaMfMMWNaH
egar ég minnist bernskuáranna, verður mér alltaf
fyrst að hugsa um hafið. Niður þess ómar í huga mínum,
ýmist hugljúfur og vaggandi eða þungur og voldugur. Ég
minnist hafsins á lognheitum sumardögum, þegar það lá
spegilslétt í sólblikandi fegurð og seiddi hugann út fyrir
ysta sjónarhring. — Þá undum við börnin daglangt í
fjörunni. Við lékum okkur í klettunum, tíndum skeljar og
kuðunga og köstuðum smásteinum út í lónin. Við lágum í
sandinum, hvítum og hlýjum, og byggðum okkur hús
með óþrjótandi tilbreytni, þar sem svo auðvelt var að rífa
niður og byggja upp aftur.
Þetta voru sólskinsstundirnar. En sjórinn átti það líka
til að vera úfinn og grettur dögum og jafnvel vikum sam-
an. Og stundum færðist hann í svo tröllslegan ham, að
ógn var á að horfa. Þá risu öldurnar fjallháar og gengu
óbrotnar á land. Þær sópuðu burtu öllu lauslegu úr
flæðarmálinu, og það kom fyrir oftar en einu sinni, að
þær brutu stór skörð í garð þann, sem hlaðinn var þorp-
inu til varnar. Þá rann sjórinn upp á milli húsanna og
gerði stundum mesta usla.
Það var líka sjórinn, sem réð mestu um líðan manna og
afkomu í þorpinu. Væri hann örlátur á gjafir sínar, höfðu
flestir nægilegt að bíta og brenna. En brygðist aflinn,
varð fljótt þröngt í búi.
Ég var aldrei laus við ónotabeyg, þegar pabbi minn
stundaði sjóinn, og ég gætti þess vandlega kvölds og
morgna að lesa bænirnar mínar í réttri röð, eins og ég
áleit, að guði líkaði best. Ég bætti alltaf við nokkrum
orðum frá eigin brjósti til þess að minna hann sérstak-
lega á mig. En þrátt fyrir það var ég aldrei vel örugg og
átti erfitt með að festa hugann við nám eða leiki, á meðan
pabbi var í róðri.
Það var eitt sinn á aflíðandi vertíð, að ég hafði fengið
leyfi til þess að fylgja pabba til sjávar. Ég vaknaði eld-
snemma og kepptist við hann að klæða mig. Ég kepptist
líka við hann að borða bitann, sem mamma hafði tekið til
handa honum kvöldinu áður.
,,Guð fylgi þér," sagði mamma, þegar pabbi kvaddi
hana, og ég tók undir það með sjálfri mér.
Pabbi fór í skinnbrók og stakk, lét á sig sjóskó og
sjóhatt. Svo var hann tilbúinn að leggja af stað. Égtrítlaði
við hlið hans, ánægð yfir þessari tilbreytingu. Á leiðinni
kom hann við í beitningarkofanum og tók þar beittan
lóðarlaupinn sinn og sióst í för með skipsfélögum sínum,
sem þar voru komnir í sömu erindum.
Veðrið var kyrrt, snjór yfir öllu og dálítið frost. Sjó-
mennirnir gengu fylktu liði til sjávar, hver skipshöfnin út
af fyrir sig, og gekk formaður fremst. Það brakaði í
frosnum skinnklæðunum og marraði í snjónum undan
fótum þeirra. Sjórinn var sléttur, svo að varla örlaði á
brimbólu. Menn settu fram skip sín, sem stóðu nokkuð
upp á sandinn, og eggjuðu þá hver annan.
BnBHn
» t
Eiríkur Sigurðsson, fv. skólastjóri, skrifar: ,,Æskan hefur alltaf verið stolt Reglunnar. Þetta
myndarlega barna- og unglingablað á ekki sinn líka á Norðurlöndum. — Á þessum tímamót-
um flyt ég Æskunni og ritstjóra hennar bestu heillaóskir með þökk fyrir það efni sem hún
hefur flutt æskulýð landsins frá upphafi — í áttatíu ár.“
*
VERÐLAUNAGETRAUN ÚTVEGSBANKANS
Athugið: Nöfn vinningshafa verða birt í janúarblaðinu.
Útvegsbanki íslands.
36