Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 46

Leikrit ÆSKUNNAR
m
FYRSTI ÞÁTTUR
(Lísa leikur sér á gólfinu. Amma situr
og les. Svo tekur hún af sér gleraugun
og leggur þau á borðið.)
LlSA: Má ég prófa gleraugun, amma?
AMMA: Gleraugun eru ekkert leikfang,
Lísa litla. Ég ersvo ósköp hrædd um
þau. Ég á enga peninga til að kaupa
ný gleraugu fyrir, ef þessi skyldu
brotna.
LlSA: Ekki brotna þau, þótt maður beri
þau á sig!
AMMA: Snertu þau aldrei, barnið gott.
Þú veist, að það eru margar mílur til
borgarinnar, og héðan eiga svo fáir
erindi þangað. Nú skal ég lesa fal-
legt kvöldvers fyrir þig. (Setur á sig
gleraugun og les: ,,Nú legg ég
augun aftur." Stendur upp, leggur
gleraugun á borðió.) Nú ætla ég
fram að setja upp grautinn. (Fer.)
LlSA (stendur upp, horfir á gleraugun):
Hvað ætli þaó geri til, þótt ég rétt
prófi þau?(Horfir kringum sig, tekur
svo gleraugun og setur á sig.)
Hvernig skyldi ég nú líta út? Kannski
alveg eins og gamli prófasturinn!
Það er víst enginn spegill hér. En
hvað mér finnst ég verða skrítin í
höfðinu. Nei — nú er víst amma að
koma aftur. (Gengur hálfilla að ná af
sér gleraugunum.) O-ho — hvernig
á ég að ná þeim af mér? — Jæja —
þarna! (Missir um leið gleraugun á
gólfið og þau brotna. Um leið kemur
amma inn.)
AMMA: Hvað var þetta? Misstir þú eitt-
hvað?
LÍSA (hljóðar upp): 0, amma, amma!
Gleraugun!
AMMA: Guð hjálpi þér, barn! Gastu ekki
látið þau í friði? (Sest við borðið og
grætur.) Ljós augna minna er horfið.
Nú get ég ekki framar lesið Guðs
heilaga orð. Ekki get ég framar lesið
blessaða sálmana, sem voru gleði
mín og traust.
LiSA: Amma, amma! Hvað getum við
gert?
AMMA: Þaö er ekkert hægt við þessu að
gera nú. Barn, barn! Að þú skyldir
gera mér þessa sorg.
LÍSA: Hvers vegna var ég svona
heimsk? Þetta verður aldrei gott
aftur. Amma, amma! Fyrirgefðu mér!
AMMA: Víst fyrirgef ég þér, barnið mitt.
LÍSA: Ný gleraugu fáum við nú samt
ekki. Hvernig gat ég verið svona
heimsk, amma? (Hleypur út.)
AMMA (tínir saman brotin og leggur allt
á borðið.) Ja — ég veró að fara og
lita eftir grautnum.
BÓNDAKONAN (kemur inn. Horfir í
kringum sig. Gengur að borðinu,
skoðar brotin gleraugun): Hvað
hefur nú komið fyrir? Veslings
amma gamla! Hvernig getur hún
eignast ný gleraugu? Svona langt til
borgarinnar, og gleraugun rándýr!
LÍSA (kemur inn, grátandi): Hvað eigum
við að gera? Aumingja amma!
BÓNDAK.: Oh — ert það þú, Lísa litla!
LÍSA: Sjáðu, hvað ég gerði! Hvað getum
við tekið til bragðs?
BÓNDAK.: Æi, hvaða óhamingja! Aum-
ingja gamla konan. Nú getur hún
ekki lesið lengur í blessaðri sálma-
bókinni sinni!
LlSA: Og ekki í stóru biblíunni heldur!
Og bráðum eru jólin komin. Hún
las alltaf svo marga jólasálma fyrir
okkur. Og allt var svo hljótt, þegar
Ijósin loguðu á helgu jólakvöldi. Nú
fáum við ekki að heyra neina jóla-
sálma!
BÓNDAK.: Vertu nú róleg, Lísa litla. Þið
skuluð víst fá að heyra þá. Bara að
þú veróir nú dugleg.
LiSA: Ég er bara dugleg að skemma
fyrir ömmu.
BÓNDAK.: Ég skal kenna þér að lesa. Og
svo verður þú að vera nýju gleraug-
un hennar ömmu þinnar.
LlSA: Á ég að verða gleraugun hennar?
BÓNDAK.: Við skulum byrja strax.
Sjáðu, hérna er nú bók (opnar,
bendir). Þetta köllum við bókstaf,
þessi heitir A.
fOOOQ0000000000000000000000000000000000000000 0 Q^t'OOOOOOOOQOOOOOOOOOODOCOOOOO OOOöOOOCOOOOOOO
°o
f/ooj
uo
°0
o
GLERAUGUN HENNAR ÖMMU
LEIKSVIÐ: Lítil stofa
LEIKENDUR: Amma, Lísa og bóndakona á næsta bæ
°0°o „
o o'f
9- 0o O
^ooovo0
ÖOOOooo?°0° 00 0 oooooooooooooooooooooooooooooo'Jloooooooooooooooooooooooooooooooo o 0OSS000OOOO
44