Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 49

,,Úti á miðju gólfi, eins og ég gerði
oftast áður,” sagði lambið.
,,Hvar aetlar þú að sofa, seppi
minn?" spurði lambið.
,,Ég ætla að halla mér hjá eldstónni
eins og í gamla daga," sagði hundur-
inn.
,,Hvar ætlið þér að sofa, pró-
fessor?" spuröi lambið.
,,Ég ætla að leggja mig hérna hjá
kertastjakanum," svaraði kötturinn,
,,þar kann ég alltaf best við mig."
,,Hvar ætlar þú að sofa, hani minn,
spurði lambið.
,,Hérna uppi á sperrunni, rétt eins
og ég væri heima hjá mér," sagði
haninn.
,,Hvar ætlar þú að sofa, frú gæs?"
spurði lambið.
,,Hérna hjá sorpfötunni, eins og ég
er vön," sagði gæsin.
Áður en nokkurt þeirra hafði fest
svefninn, kom einn ræninginn aftur til
þess að komast að raun um, hvort
nokkur væri í húsinu. Allt var hljótt og
kyrrt, og hann hélt beina leið að
kertastjakanum og ætlaði að kveikja
Ijós, en þá rak kötturinn í hann
klærnar, heldur óþyrmilega.
Ræninginn greip samt kertið og
reyndi að kveikja, en þá kom seppi til
sögunnar, rak rófuna niður í vatns-
fötu, sem var hjá eldstónni, og slökkti
með henni jafnóðum. Nú leist ræn-
ingjanum ekki á blikuna; hann hélt, að
reimt væri í húsinu og lagði á flótta.
Þegar hann fór fram hjá lambinu,
stangaði það hann, og áður en hann
komst fram hjá bola, fékk hann dug-
legt spark; nú tók haninn að gala uppi
á sperrunni, og um leið og ræninginn
slapp út úr dyrunum, lamdi gæsin
hann með vængjunum í rassinn.
Ræninginn hélt út í skóg til félaga
sinna, eins hratt og fæturnir gátu
borið hann. Þeir spurðu hann,
hvernig hefði gengið.
,,Það var óskaplegt," sagði hann.
,,Þegar ég kom að kertastjakanum,
rak einhver tíu hnífa í höndina á mér,
og þegar ég kom að eldstónni til þess
að kveikja á kertinu, lá þar einhver
biksvartur náungi og skvetti vatni; ég
reyndi að fara út, og þá hrinti mér
T3
C
>.
E
(Q
c/>
</>
a>
ja
3
k.
0)
k-
3
‘>
E
E
C"
«
jQ.
'ca
(0
o>
3
(0
>o
E
o
to
'B.
!2
o
C5
einhver, og svo var einhver á bak við
hurðina, sem ýtti mér út, og einhver
þrjótur uppi á loftinu kallaði: ,,Slátrum
honum, slátrum honum!" og hjá
sorpfötunni var skósmiður, sem lamdi
aftan í mig með svuntunni sinni."
Þegar þjófarnir heyrðu þetta,
voguðu þeir sér ekki inn í húsið aftur,
en lambiðog þeirfélagarfengu þaðtil
íbúöar ásamt peningunum.
Lifðu þeir góðu lífi til æviloka.
(Eftir skoskri þjóðsögu.)
Eg er hætluleg og allir mmir ætlmgiar er sknfaö a
tungu sigarettunnar a þessan myna tra Ornu
Ragnarsdottur tSara Garóaskola i GaróaDæ
Skotta
Þessi draugur gæti verið ein af
skottum þeim, sem hér gengu
Ijósum logum í gamla daga.
Horfðu fast á hana í rúma mínútu.
Snúðu því næst andliti þínu að
hvítu pappírsblaði og vittu hvað
þú sérð.
■
47