Æskan - 01.11.1979, Blaðsíða 55

eða stein, hafa verið í notkun ailt frá tíð Rómverja til að marka
innsigli sitt í heitt vax, bæði aftan á bréf og skjöl. Á miðöldum
höfðu þjóðhöfðingjar og konungar innsigli, sem þeir notuðu
sem kennimerki á einkabréf sín.
9. Miðaldakaupmenn létu grafa einkennismerki sín í inn-
siglishringana, enda var engum borgað nema hann sýndi
innsiglishringinn. Borgarar sem réttlausir voru létu grafa inn-
siglistákn á eigin hringa.
7- Allt fram á sautjándu öld báru menn hring á þumalfingri
eigi síður en hinum, og þá sérstaklega karlar. Þumalhringar
voru oft þungir innsiglishringar eða með óvenju stórum steini.
Konur miðalda fluttu giftingarhringinn á þumalfingur, þegar
eiginmenn þeirra létust. Sú tíska var við lýði frá tímum Róm-
verja til sextándu aldar að bera gamla hringinn á öðrum fing-
urlið.
8- Innsiglishringar, annaðhvort með innsigli greyptu í málm
10. Oft örlar fyrir hringum gefnum í ás.arskyni í sögunni.
Elísabeth fyrsta á að hafa gefið jarlinum af Essex hring, sem
tfyggði henni velvilja. Hann sendi hann til hennar, þegar hann
hvíldi í fangagryfju, ákærður um landráð, en hringurinn komst
ekki í réttar hendur. Drottningin hélt, að hann væri of stoltur til
eð biðjast miskunnar og lét þvítaka hann af iífi. Seinna var hún
óhuggandi.
11- Til sautjándu aldar gengu menn alltaf með hanska og
báru hringa utan á þeim. Á Túdortímanum, þegar glæsilegt
þótti að skera í föt til að sýna það, sem undir var, var skorið í
handarbak hanskanna til að nægt rúm yrði fyrir hringaprýði
fingranna, og þungir, þröngir hringar voru notaðir til að halda
léttum hringum frá að renna af fingrum fram.
12. Hringasýning skipti miklu máli í kirkjusiðum miðalda.
Hluti krýningarsiða Englendinga er „hringur", sem vígir kon-
ung þjóðinni. Ríkisilmur er af biskupshring, eigi síður en
táknið um vígslu hans við kirkju. Biskupar völdu safíra fyrir
siðaskiptin og þeir bera hringa enn þann dag í dag.
Unglingaregla I.O.G.T. er elsti fé-
lagsskapur barna og unglinga á ís-
landi. Á vegum hennar hafa verið
unnin ómetanleg uppeldisstörf í þágu
æskunnar.
Markmiðið er:
Að kenna þeim ungu að skilja þá
hættu, sem leitt getur af nautn áfengis
og tóþaks, og brýna fyrir þeim nauð-
syn bindindisstarfseminnar.
Að hafa áhrif á börn og unglinga til
að verða bindindismenn.
Að fá æskulýðinn til að vinna sam-
taka gegn áfengi og tóbaksnautn og
fjárhættuspilum.
Að vinna á móti Ijótu orðbragði og
öðrum löstum og koma vel fram við
menn og málleysingja.
Að kenna börnum og unglingum að
starfa í félagsskap og efla alhliða fé-
lagsþroska þeirra.
Að vinna aó því að göfga æsku-
manninn og styðja hann til þess að
verða góður og nýtur maður.
Kjörorð Unglingareglunnar er:
SANNLEIKUR, KÆRLEIKUR,
SAKLEYSI.
UNGLiNGAREGLAN
49