Æskan - 01.02.1980, Blaðsíða 50

Loks var Stía orðin svo
æst í að bragða á Hans, að
hún gat ekki beðið lengur. ,,(
dag hefurðu mikið að gera,
ræfils tuskan mín," hrópaði
hún til Grétu. ,,í dag ætla ég
að sjóða Hans, en til þess þarf
ég mikið vatn. Ég held að það
sé best, að þú fyllir stóra
pottinn og kveikir undir hon-
um."
Hans. Hún heyrði, að þessi
viðþjóðslega norn var í óða
önn að klippa hárin af bú-
konuvörtunum, sem voru víða
á hökunni á henni. Kannski
gæti Gréta læðst núna út að
búrinu til Hans, án þess að
Stía veitti því athygli.
Gréta varð svo hrædd, að
fæturnir fóru að skjálfa undir
henni, þegar hún heyrði, hvað
Stía sagði. Grátandi féll hún á
kné og bað þessa vondu norn
um að borða Hans ekki. En
Stía hló og sleikti út um og
skipaði Grétu að flýta sér með
vatnið.
„Hættu þessum skælum,
kjáninn þinn,“ sagði hún,
Hún var ekki fyrr komin að
dyrunum en hún kallaði á
hana. ,,Nú ætla ég að baka,
svo að ég fái gott, nýtt brauð
með matnum. Komdu og
hjálpaðu mér að láta rúsínur í
deigið. Þú hefur svo litlar og
fallegar hendur, að þú getur
þegar hún sá, hvað Gréta var
yfirkomin af harmi. ,,Vertu
fegin, að ég bý ekki til súpu úr
ykkur báðum í einu, því þá
yrði svo þröngt í pottinum. Ef
þú flýtir þér og vinnur vel, þá
leyfi ég þér kannski að halda
lífi þangað til í næsta mán-
uði."
,,Þakka þér fyrir," snökti
Gréta. ,,En ef Stía frænka
án efa búið til fallegar bollur.
Gréta bjó til fjöldann allan
af litlum, girnilegum bollum,
en í staðinn fyrir rúsínur setti
hún smásteina í deigið.
Gamla nornin átti að minnsta
kosti að fá ærlega magapínu,
fyrst hún hafði verið svona
Skrýtlur.
Kennslukonan var að reyna
að útskýra fyrir börnunum
hvað orðið ,,mínus" þýddi.
Tók hún til dæmis mann, sem
misst hefði höndina og sagði
að hann væri maður mínus
hönd. Þegar hún hafði þvælt
málið nóg, að henni fannst,
spurði hún: — Jæja, hvað
þýðir nú mínus?
Nonni litli: — Einhentur
maður.
Billi, sex ára gamall, hefur
etið allt þaö mýksta úr brauð-
sneiðinni sinni en skilur
skorpuna eftir á diskinum.
— Þegar ég var lítill
drengur, borðaði ég alltaf
skorpurnar mínar líka, segir
faðir hans.
— Þóttu þér þær góðar?
spyr stráksi.
— Já.
— Þá máttu eiga þessar,
sagði Billi og ýtti diskinum til
föður síns.
— Kennslukonuna mína
langar svo mikið til að sjá þig,
pabbi, sagði Tumi litli í gær
þegar hann kom úr skólanum.
ætlar að borða mig einnig. Pa
vil ég heldur fá að vera ma!
reidd með Hans." — „Þvaó-
ur," hvæsti Stía. „Hvernið
ætti ég að geta torgað ykkar
báðum? þú ætlast þó ekki til.
að ég borði þangað til ég &
magapínu?"
Gréta hélt áfram að berr-
inn vatn, en hún hugsaði allta
um, hvernig hún gæti bjargaC
vond. Á meðan kveikti St|S
undir bakaraofninum, því a^
hann átti að verða regluleS'’
heitur.
— Af hverju heldurðu Þa^
drengur minn? spurði faði('
inn.
— Ég skal segja þér
Ég reiknaði öll dæmin m1'1
vitlaust hérna um daginn,
svo fékk ég líka lægstu eia'
kunnina í landafræði og sög^ i
og kennslukonan sagði þá:
Hvers konar föður áttu eigit1'
lega, barn?

44