Æskan - 01.05.1984, Blaðsíða 8

ÍSLENDINGALJÓÐ
17. JÚNI 1944
Verðlaunaljóð Jóhannesar úr Kötlum
Land míns föður, landið mitt,
laugað bláum straumi:
eilíft vakir auglit þitt
ofar tímans glaumi.
Þetta auglit elskum vér,
- ævi vor á jörðu hér
brot af þínu bergi er,
blik af þínum draumi.
Jóhannes úr Kötlum.
Þegar svalt við Sökkvabekk
sveitin dauðahljóða,
kvað í myrkri um kross og hlekk
kraftaskáldið móða.
Bak við sára bænarskrá
bylti sér hin forna þrá,
þar til eldinn sóttu um sjá
synir vorsins góða.
Nú skal söngur hjartahlýr
hljóma af þúsund munnum,
þegar frelsisþeyrinn dýr
þýtur í fjalli og runnum.
Nú skal fögur friðartíð
fánann hefja ár og síð,
varpa nýjum Ijóma á lýð
landsins, sem vér unnum.
Hvíslað var um hulduland
hinst í vesturblænum:
hvítan jökul, svartan sand,
söng í hlíðum grænum.
Ýttu þá á unnarslóð
Austmenn, vermdir frelsisglóð,
fundu ey og urðu þjóð
úti í gullnum sænum.
Síðan hafa hetjur átt
heima í þessu landi,
ýmist borið arfinn hátt
eða varist grandi.
Hér að þreyja hjartað kaus,
hvort sem jörðin brann eða fraus,
- flaug þá stundum fjaðralaus
feðra vorra andi.
Hvort sem krýnist þessi þjóð
þyrnum eða rósum,
hennar sögur, hennar Ijóð,
hennar iíf vér kjósum.
Ein á hörpu íss og báls
aldarslag síns guðamáls
æ hún leiki ung og frjáls
undir norðurljósum.
Indíánahöfðinginn Stóra Naut fór á veiðar og
nú ratar hann ekki aftur heim. Kannski getið þið
hjálpað honum. Þið eigið að byrja við örina neðst
til hægri og enda í indíánatjaldbúðunum efst til
hægri. Þetta er dálítið erfitt og þið ættuð að taka
eftir því hvað þið eruð fljót. Það má ekki fara yfir
þar sem vegurinn er lokaður og ekki nota sömu
leiðina oftar en einu sinni.
Við hvern heldur þú, að Jens sé að leika sér? Það
sérðu fljólega, ef þú dregur strik frá nr. 1-28. A
eftir skaltu lita myndina.
8