Æskan - 01.10.1989, Síða 5

j>ag var Spenna f i0fti en svo
, u Þau á andliti borgarstjórans að
^kiuim var lokið að sinni. Hann
rltl fótinn varlega í vatnið, hallaði
/ að börnunum og sagði lágum
0lQi og dálítið afsakandi:
" Hún býr til alveg afskaplega
80oar kjötbollur.
Haim öslaði til Kolfinnu, hallaði
að brunnbarminum, horfði í
81111 á konu sinni og sagði:
^að eru fimm krakkar þarna
k 1 vatninu. Eru til kjötbollur
0(^a þeim öllum?
f*að má bjarga því,
0 finna og horfði á börnin.
au hjón áttu engin börn en hafði
langað óskaplega til þess. í
bjarga því, svaraði
'j hvíta húsinu þeirra með rauðu þak- \
i flísunum var eitt herbergi sem þau t
í kölluðu barnaherbergi. Þar voru ji
í; leikföng í mörgum hillum en höfðu fj
[’• aldrei verið notuð. í einu horninu jj
| stóð tréhestur sem hægt var að |
ij rugga sér á. Kolfinna hafði oft \
) vaknað um nætur við ruggið í hest- (j
5 inum og þá var borgarstjórinn ekki ‘j
i í rúminu við hhðina á henni heldur )
tj stóð hann inni í barnaherberginu og j
íj ýtti við rugguhestinum svo að hann |
í ruggaði fram og aftur en enginn sat l
; hann. Þá tók Kolfinna í hönd ►
fj manns síns og horfði með honum á i
jj hestinn htla úr tré rugga þar til ■:
t\ hann stóð kyrr. Þá gengu hjónin út
úr herberginu og voru ósköp döpur i?
í bragði. En Kolfinna var alltaf
duglegri að taka gleði sína aftur.
Hún klappaði borgarstjóranum á
vanga og sagði:
- Nú skulum við fá okkur góðan
tesopa og láta sem ekkert sé. Síðan
sátu þau við eldhúsborðið, sötruðu
heitt te og horfðust í augu þar til
nýtt bros fæddist á vörum borgar-
stjóra og þá var Kka kominn nýr
dagur.
Þegar Kolfinna lofaði kjötbollum
handa öhum, sneri borgarstjórinn
sér við og klappaði saman höndum.
Um leið sigu buxnaskálmarnar nið-
ur og í vatnið.
- JÖRUNDUR ÞÓ!
Borgarstjórinn horfði snöggvast
til konu sinnar:
- Sonasona, það veður enginn án
þess að vökna.
Síðan hrópaði hann til barnanna:
- Krakkar, komið þið heim með
okkur! Það eru kjötbollurnar frægu
í matinn!
- Bravó! Húrra!
Börnin höfðu heyrt fullorðna
fólkið segja furðusögur af kjötboll-
unum hennar Kolfinnu. Snöggvast
var eins og vatnið í gosbrunninum
yrði hfandi og fullt af spriklandi
fiskum þegar þau óðu í kapp til
borgarstjórahjónanna sem horfðu
brosandi á þau og síðan hvort á
annað.
Svo arkaði ahur hópurinn af stað
í áttina að húsi borgar-
stjórahjónanna og blautir fætur
mynduðu rák í rykið á steinlagðri
götunni. Skömmu síðar byrjaði frú
Kolfinna að steikja meðan borgar-
stjórinn veðjaði við börnin um það
hver gæti torgað flestum kjötboll-
um.
Hann vann.
BRUÐAN
HANS
V