Æskan - 01.10.1904, Blaðsíða 8

6
teikningar Hálfdánar litla. Meistaranum
þótti svo mjög koma til þeirra, að hann
tók Hálfdán, þótt hann ungur væri, á
málaraskóla sinu; var hann hjá honum
um hríð og gat sér mikið lof bæði fyrir
hinar óvanalegu gáfur, og fyrir siðprýði og
ástundun. Síðan var hann 3 ár á hinum
konunglega teikniskóla og dvaldi nokkurn
tíma í Kaupmannahöfn til þess að mennta
sig sem bezt i íþrótt sinni. Svo málaði
hann hvert snildarverkið á fætur öðru.
16 ára gamall gat hann sór orðstír fyrir
fagurt málverk, sem heítir „Laugardags-
lcveldið". 17 ára málaði hann fræga mynd,
sem heitir „Sumar í Yogi“, þannig rak
hvert iistaverkið annað. Yndisleg fegurð
hvílir yflr öllum málverkum hans, og eru
þau bæði vönduð og þó látlaus.
Svo mjög þótti koma til málverka hans
að mörg þeirra voru keypt á „Málverka-
safn Noregs".
Hann bjó síðan til margar ágætar mynd-
ir í bókina: „Fram á norðuríshaflnu", sú
bók er um ferð Nansens, er hann fór með
skipinu „Fram“ til þess að kanna Norður-
íshafið. —
Norðmenn hafa miklar mætur á Heims-
kringlu Snorra Sturlusonar og létu fyrir
nokkrum árum koma út mjög merkilega
útgáfu af henni; voru í útgáfu þeirri marg-
ar myndir og teikningar eftir ýmsa fræga
menn, er vaidir voru til þess starfa. Þó
að Hálfdán væri þá einungis á tvítugs-
aldri, komst hann í flokk þessara meist-
ara og teiknaði margar myndir í þetta nýja
verk. Einn, sem skrifað hefir um Hálf-
dán, kemst þannig að orði um þessi verk
hans:
„Þetta síðasta (myndirnar í skrautútgáfu
af ,,Heimskringlu“) er ef til vill hans eig-
inlega lífsköllun. Því konungasögur Snorra
Sturlusonar höfðu opnað augu hans og sýnt
honum hinar miklu sýnir; — konungasög-
urnar hafði hann lesið í barnæsku sinni,
þær höfðu vakið ímyndunarafl hans og
gefið því bæði hæð og dýpt; þær höfðu veitt
honum hinn djúpsæja skilning á lífi nor-
rænu þjóðanna. — Hann hafði fengið
köllun til þessa verks — var fæddur til
þess — hafði fengið næga snild til þess,
hann, unglingurinn með hinar himinfleygu,
sólbjörtu hugsjónir".
Hálfdán átti því láni að fagna, að eiga
hið inndælasta heimili. Þar naut hann
kærleika og ástsemdar í ríkum mæli. —
Móðir hans leiddi hann - bar hann og elsk-
aði hann með hinni blíðustu móðurást.—
Faðir hans ferðaðist með hann til fegurstu
staða og var honum hinn bezti ráðanaut-
ur og félagi. — Systkini hans dáðust að
honum og léku við hann með viðkvæm-
um kærleika. Heimili hans var sem sól-
skinsríkur blettur, vígi hans og hæli.—En
liann var lika ávalt hið ástúðlegasta barn,
hlýðinn og eptirlátur sonur, ástríkur og
tryggur bróðir, kyrlátur en þó glaðvær, og
ait af bljúgur og yfirlætislaus, miklaðist
ekki af frægð sinni, og varðveitti æsku-
hreinleika sinn í allri reglusemi og siðprýði.
En æíi lrans var skammær.
Haustið 1898 ferðaðist hann um Þela-
mörk, og kom sjúkur heim úr ferð þeirri.
Hann tók sjúkdóm sinn með þeim hætti,
að hann tugði strá nokkurt, er var svo
óheilnæmt, að hann fókk af því einskon-
ar sveppsýki —