Æskan - 24.12.1904, Qupperneq 5

JÓLABLAÐ ÆSIvUNNAR.
Kæri heira Jesú, vertu hjá oss á þess-
um jólum og geíðu oss róttan jólafrið, og
sanna jólagleði. Láttu oss nú og ætið
vora þín góðu, trúföstu og ástfólgnu börn.
Amen!
cl ó 1 a 1 j ó 5.
SRIÐ AR6JÖEÐ
Fögnuð ól,
Himinn og jörð
Ilalda Jól ;
Guðs sonar fæðingu gleðst mannkyn við,
Gleðst og í hæðunum englanna lið,
Himnesk það heldur sín Jól.
Ómur, sem
Endurkvað
Betleliem,
Berst oss að,—
Ómur úr fornaldar fjarlægum heim,
Pjárhirðar sungu og englar með þeim,
Himinn með jörðu hélt. Jól.
Styr. Th.
6 l a & a g a.
(Með myndum).
á að segja ykkur börn,
jóla sögu, og þið segið að
hún eigi að vera ijómandi
falleg, en eg veit ekki
hvernig mór tekst það.—
Þó man eg nú alt í einu
eftir einni jólasögu um litla stúllm og toð-
inn hund. Stúlkan hét Anna og .. . nei,
það er bezt að byrja eins og byrja ber.
Það voru einu sinni hjón og áttu heima
í litlu snotru húsi; þau voru dável efnuð,
og þóttust vera rík af því að þau áttu svo
dæmalaust góða dóttur, sem hét Anna.
Hún var besta gleðin þeirra, því hún var
svo gott barn, og hún var iíka greind og
skemtileg. öllum þótti vænt um hana,
foreldrunum auðvitað mest og þar næst
vinnufólkinu, og ekki hvað síst hundinum,
honum i.ubba greyinu, sem elti liana á
röndum, þegar hún koin heim úr skólanum,
Henni þótti líka vænt um hann Lubba, og
margan góðan bita gaf hún honum, og
oft lók hún við hann. í einu orði sagt:
Þau voru ágætir vinir. Nú var það einu
sinni sem oftar að farið var að líða að
jólum; það var komið langt fram á skamm-
degið og fullorðna fólkið sagði, að dagarnir
væru orðnir svo stuttir, en Anna skildi ekki
í því, því henni fanst að dagarnir ætluðu
aldrei að liða, og á hverju kvöldi sagði hún:
„Hvað er nú Jangt eftir til jóla ?“ Svo smá-
styttist nú alt af til jólanna. Á Þorláks-
messu liöfðu allir hræðilega mikið að gera,
|