Æskan - 24.12.1904, Blaðsíða 7

JÓLABLAÍ) ÆSKtJNNAR.
7
En í einu horninu stóð lítill stöpuil og of-
an á honum stóð stór og falleg gibs-mynd,
sem föður hennar þótti svo vænt um. Nú
gáði hún ekki að því einu sinni í leiknum,
að boltinn þaut rétt fram bjá myndinni og
Lubbi á harða spretti á eftir, og var svo
mikill asi á honum, að hann feldi stöpul-
inn um koll og nú lá gibs-myndin á gólf-
inu í smámolum.
Anna varð fjarska
hrædd, ogstóðeins
og steini lostin yf-
ir brotunum.
Hvernig skyldinú
þetta fara ? Hvað
ætti húnaðsegja?
Henni datt í hug,
að skella aliri
skuldinniáLubba,
en hún hafði ald-
rei skrökvað, og
hún fölnaði upp,
er hún hugsaði til
þess. Og svo kom
Lubbi og hallaði
höfðinu á sór upp
að brjósti hennar,
og horfði með svo
blíðu augnaráði upp á hana, að gráturinn
kom upp í kverkar henni. — Og svo stað-
róði hún með sér, að taka alla skuldina
upp á sig eina. En nú fanst henni að hún
ekkert hlakka til jólanna lengur-, í þessu
kom Beta vinnukona inn, og er hún fékk
alt að vita, reyndi hún til að hugga Önnu
litlu. „Segðu bara, að ólukku hundurinn
hafi gert það“, sagði hún, „því hann fær
ekkert bágt fyrir þaðl“
Anna litla átti í miklu stríði við sjálfa
sig. Henni fanst það vera talsvert til í
þessu, sem Beta sagði, en að skrökva upp
á vin sinn, það fanst henni lika svo hræði-
legt. Hvað átti hún þá að gera? Hún
settist niður á gólfið og grét. Þá mundi
hún alt í einu eftir, að hún hafði verið
á barnaguðsþjónustu sunnudaginn áður og
heyrt talað um
Jóhannes skírara,
hvernig hann
hafði verið settur
í myrkvastofu og
hálshöggvinn
vegna þess að
hann sagði satt,
og að ræðumað-
urinn hafði sagt,
aðallirsannirJesú
vinirættuaðsegja
sannleikann, hvað
sem það kostaði,
og það gerðu all-
ar hetjurl Enann-
ars gætu menn
ekki verið vinir
barnsins sem
fæddist á jólanótt-
inni, því að það væri sannleikurinn oglifið.
— Anna hugsaði um þetta og alt í einu
stökk hún upp og hijóp inn til pabba síns.
Ilún kastaði sér í fangið á honum og sagði:
„Það var mér að kenna en pkki honum
LubbaI “
„Hvað þá, barn?“ spurði faðir hennar,
Og nú sagði hún pabba sínurn alt um gibs-
myndina og Jóhannes skírara, og um freist-
inguna.