Æskan - 01.12.1904, Síða 1

VIII. árg.
Eignarrétt hefir:
St.-Stúka íslands (I. O.G.T.)
Rvík. Des. 1904.
Ritstjóri:
séra Friðrih Friðriksson.
6-6. tbl.
Barn.
(Eftir Chr. Richardt).
,,v Um páskaleyti býst. við barn,
að bráðum komi jól,
og mitt í vetrar mjöllu
hin milda vorsins sól,
og vonar snmar, vetur
að verða maður knár
og stór. En þegar fæst sú frægð,
er fögnuðurinn smár.
Og áhyggjulaust ungbarn
fær ætíð daglegt brauð;
við móðurfaðminn fæðu
pví laðir hinma bauð;
og bara’ ef ieitar litið nef
að lind úr nægta brunn,
þá berast beztu sopar
1 úr brjósti’ í lítinn munn.
Ei gerir barn sér manna mun
í meiningum og trú,
bg valdsmaður og vatnskelingr
L
eru virt með sama: „þú.“
Sá voidugi og vesall
— þeim veitist jafnt það hnoss:
hið glaða augna skinið skært
og skætingur og koss.
Því trúir barn, sem talað er,
og trúin er því eitt;
sem Sókrates það veit svo vel,
að veit það ekki neitt;
og seg því ögn um eilíft líf,
eða æfintýri glatt:
Því finnst það allt jafn undarlegt,
og algerlega satt.
Hve barn er ætíð barnalegt
við blíðu og angursár;
því lætur ijúft að hlægja
og létt að fella tár.
Eitt augnatillit, orð og bros
hið innsta’ ei dulið fær.
Sú hugarmynd er hrein og glögg,
svo hrein sem lindin tær.
L. Th,