Æskan - 01.02.1905, Blaðsíða 5

37
en gjafir streymdu inn, svo að hann gat
keypt land og bygt stórt lnís handa mun-
aðarleysi n gj un um.
Hér er ekki rúm til þess að lýsa ná-
kvæmlega, livernig starfsemin óx rneir og
meir; tala munaðarleysingjnnna, sem tekn-
ir voru, fór dagvaxandi; ný stórhýsi voru
reist í sambandi við hið fyrsta. Guðs dýi ð
hvíldi yfir þessu göfuga verki. Traust Ge-
orge Miillers brást aldrei. Hann bað guð
um peninga, um verkaíólk, um atvinnu-
staði handa börnunum, er þau fóru af
hæiinu, og hann fékk alt af það sem hann
bað um. Stundum fékk hann 10,000 pd.
Steriing í einu og það oft frá nafnlausum.
— Hann bað aldrei menn hjálpar, og aug-
iýsti aldrei eftir gjöfum. Yfir 60 ár yar
hann formaður hælisins, og ól upp á þeim
tírna um 10,000 börn. Enginn var látinn
fara af hælinu fyr en liann gat unnið fyr-
ir sér, og öllum var útvegaður viss stað-
ur áður enn þeir fóru.
Síðustu árin var tala þeirra barna sem
áttu heima þar í hælinu orðin 2000. —
Þegar Geoi'ge Múller var 70 ára að aldri,
fékk hann köllun til þess að ferðast um
og vitna um föðurgæzku guðs í Jesú Kristi.
Á árunum 1875—1892 var hann mikið á
ferðalagi að prédika og sneri mörgum þús-
undum til guðs. Hann ferðaðist um 42
lönd, fór 200 þúsund enskar mílur og lét
útbýta á ýmsum málum svo miijónum
skifti af biblí.um og testamentum og öðr-
um kristilegum ritum. Sjálfur varði hann
altaf 3 tímum daglega til þess að lesa í
biblíunni og biðjast fyrir, Hann sagði,
að af því væri kraftur sinn sprottinn.
Seinustu árin frá 1892 —1898 hélt hann
kyrru fyrir heima og starfaði með miklu
þreki fyrir stofnunina.
Seinasta sunnudaginn sem hann lifði,
prédikaði hann með óskertum sálarkröft-
um. Miðvikudagskvöldið 9. marz 1898
sat hann á starfsmannafundi, og gekk síð-
an um kring til að líta eftir oins og hann
var vanur; gekk hann síðan til svefnher-
bergis síns. En um morguninn er her-
bergisstúlkan kom inn, fann hún hann dá-
inn. — Ekkert benti á að hann hefði haft
nokkurt dauðastrið. Þannig gekk þessi
ti úi þjónn drottins inn i fögnuð herra sins.
Æfisaga hans sýnir oss áþreifanlega þetta
tvent:
Fyrirheiti guðs standa stöðug
e n n þ a n n d a g í d a g, o g b æ n i n,
sem e r bygð á f y r i r h ei tin u , kem-
ur til leiðar stórmerkjum,. einnig
á vorum dögurn. —
Blessuð veri minning hins mikla barna-
vinar! —
Fr. Friðriksson.
Mýldi stúdentinn.
Einu sinni voru tveir kátir og gaman-
samir stúdentar á gönguför, og bar svo til
að þeir koma að skógarhorni, þar sem bóndi
nokkur lá steinsofandi, og hafði brugðið
um handlegg sér múltauginni, sem asni
hans var mýldur við. Þá tók annar stú-
dentinn múlinn af asnanum, keyrði á hann
með staf sínum, og rak hann burt. En
liinn stúdentinn lét múlinn á sig og beíð