Æskan - 01.08.1905, Page 2

ÆSKAN.
82
Hvernig1 á því stóð.
Eftir Kornelíu Lewetzow.
(Frh.) »Æi, nei, æ nei! Djöfull-
inn má ekki liafa mig!« og margt
eftir því.
»Hann getur ekki snert þig, barn!«
sagði frúin og lagði hann bliðlega nið-
ur í rúmið, »Jesús er sterkari, hann
er sterkastur allra«.
Jens skildi ekki orðin, en hinn hlíði
rómur seí'aði þó ögn angist hans.
»Vertu hjá mér«, bað hann, »þú mátt
ekki fara, hann tekur mig, ef þú fer«.
Við rúrnið stóð lítið borð með öll-
um gullunum hans Páls litla. Hann
hafði smámsaman fært sjúklingnum
þau að gjöl', en hann vissi það ekki
og gaf því engan gaum.
»Er hann ekki ofurlítið betri í dag,
mamma?« sagði Páll einn morgun og
leit á mömmu sina spyrjandi vonar-
augum.
»Jeg held ekki, barnið mitt, líttu á
hann«.
Litla andlitið, sem áður hafði verið
svo undarlega rautt al’ sólthitanum,
var nú næstum því eins hvítt, eins og
koddinn.
»Uss! Þú mátt ekki gráta hérna
inni, Páll!«
Meðan hún hvislaði þessu að Páli,
hrærði Jens sig. Fyrst dró hann
andann þungt, opnaði augun og leit
með undrunarsvip í kringum sig.
Loksins kom hann auga á Pál, sem
stóð úti við dyrnar. Það kom að eins
ofurlítið líf í augun, hann reyndi að
brosa; það var auðséð að hann þekkti
Pál.
Páll hljóp að, reiðubúinn að faðma
Jens að sér, en móðir hans náði í
hann í tíma. »Nú verðum við að
vera mjög varkár«, sagði liann.
Kapteinninn kom rjett á eptir inn.
Nú var um líf eða dauða að teíla.
»Verði guðs vilji«, sögðu hjónin, en
háðu þó um, að drengurinn mætli fá
að lifa.
»Hvar er jeg?« sagði Jens lágt,
»hvernig er jeg kominn hingað?«
Frú Lyng kraup niður við rúmið
og sagði honum látlaust og innilega,
að Jesús, sem elskar hörnin, hefði gefið
honum þetta nýja heimili, föður, móður
og bróður.
»Dreyptu nú á mjólkinni. — Þetta
var ágætt! Iíristín, livað sýnist þér,
hollinn er tæmdur ?«
»Þetta er nú víst helfróin! sagði
Kristín, en læknirinn, sem kom
skömmu síðar, leit öðruvísi á það.
»Við ætlum að hafa það af«, sagði
hann glaður.
geysir
Eftir Jánas Hallgrímsson.
Mig' hafði alt af, frá því er eg var
dálítill drengur, langað til að sjá Geysi
einu sinni á æli minni. Því þó að eg
væri fæddur og uppalinn hér á landi,
þá gafst mér ekki kostur á því, fyr en