Æskan - 01.08.1905, Blaðsíða 4

84
ÆSKAN.
Mig langaði ekki til að Geysir gysi
þá um nóttina. því náttmyrkrið hefði
þá hreitt hulinsblæju sína yflr þennan
dýrðlega sjónarleik náttúrunnar.
setti tjaldið mitt niður á næsta
bletttinum.
Það var logn um
nóttina og dimt uppi
vfir. Eg heyrði ekk-
ert nema suðuna i
hverunum; hlustaði
eg lengi á þann und-
arlega samsöng. Eg
ætlaði að halda mér
vakandi, en Jjessi
töfrandi náttsöngur
hveranna svæfði
mig. Þegar eg vakn-
aði, stundu íyrir
miðjan morgun, þá
var orðið bjarl i
tjaldinu. Fylgdar-
sveinninn minn svaf
fast. Hann átti að
vaka og Iiafa gætur
á Geysi, en þó að
hann væri ötull og
viljinn góður, þá
hafði þó svefninn
sigrað hann og svo
þreytan. Það sem
hug, var þetta:
hafa sofið rétt við
alveg eins
breyting
óvenjulega gott
geysir
mér datt fyrst í
Eg mun þó aldrei
barminn á Geysi á
meðan hann var að leika hátignarlega
sjónarleikinn sinn. Eg stökk eins og
i einhverju ofhoði út úr tjaldinu lil
þess að vita hvort það gæti átt sér
stað. Nei, það var ekki. Skálin var
full og kvöldið áður. Þá
varð mér aftnr hughægra.
En það hafði orðið önnur
á. Það var komið
veður, og auðséð, að dagurinn myndi
verða hinn Iihðasti. Himininn var
heiður og hvergi
sást ský á lofti; logn
og' blíða. Eg' réði
mér varla fyrir gleði
yfir því, að svona
skyldi vel takast lil
m eð veðrið um dag-
inn og fór nú fyrir
alvöru að skoða
mig um.
Sólin var nú Ivom-
in upp. Nú fanst
mér það eiga við,
að hverirnir færu
að láta til sin heyra
til þess að gera dá-
litla tilbreytingu í
morgunkyrðinni.
Eg ætlaði að mæla
hitann í Geysi, eins
og eg bezt gæti. En
til þess varð eg að
liregða mér heim
að Laugum, næsta
bæ við Geysi, lil þess að útvega mér
nauðsynleg áhöld lil þess. Til þess
gekk góður tími. Meðan á þessu stóð.
kom ein stúlkan til min ogsagði mér,
að hverinn ætlaði að fara að »hreinsa
sig«. Hún hafði verið að reka hú-
smalann spölkorn hurtu frá honum,
svo að honum væri óhætt; fyrir fám