Æskan - 01.08.1905, Blaðsíða 5

ÆSKAN.
85
dögum hafði kind farist, sem var ol'
nærri; hún hafði ekki haft tíma lil að
forða sér. Eg þóttist þegar vita að
hún ætti við Geysi. Nú mátti engan
tíma missa. Eg' hljóp eins og fætur
toguðu, og þó varð eg of seinn. Eg'
aði mig á engu eins og þvi, hvað það
var feiknamikið af vatni, sem gaus
upp. Mestur hluti þess fór utan hjá
skálinni og safnaðist þar í bratt ræsi
sem vatnið hafði hrotið sér þar smátt
og smátt; varð úr því eigi alllítilt læk-
HEKLA.
var um lumdrað faðma frá hvernum,
þegar gosið byrjaði, og kom ekki að
hvernum, fyr en það var á enda, því
að eg stóð oft kyr ósjálfrátt áleiðinni,
því eg' gat ekki hvorttveggja í senn,
hlaupið, og' þó horft á þessa fögru sjón
eins gaumgæfilega og eg feginn vildi.
Þetta gos var eitt af liinum minni, því
skálin var ekki nærri tóm og þó furð-
ur, sem eg hefði ekki viljað bjóðast
lil að vaða, þó svo vatnið i honum
hefði verið kalt. Ekki get eg Krst gos-
inu, eins greinilega eins og' eg' vildi,
þvi að bæði var eg of langt frá í fyrst-
unni og svo blés hægur norðanvindur
á gufuna svo hana l>ar á milli mín og
vatnssúlunnar.
En þó þykir mér vænt um það,
meðan eg lifi, að liafa einu sinni feng-
ið að sjá Geysi gjósa.