Æskan - 01.09.1905, Blaðsíða 1

™»Í,^Wa,T., Rvík. Ágúst. 1905.
sóra Frwrili Vriðriksson.
Merkilegur þjófur.
Auðugur kaupmaður í Amsterdam,
van Bceren (l'an beren) að nafni, gekk
einn morgun til bankastjórans, sem
hann átti viðskifti við, og lét hann
greiða sér 50 nýslegin gyllini. Hann
hafði með sér snotran rakka, af NjT-
fundnalands-kyninu, svartflekkóttan og
loðinn, vanabeinið var hátt og augun
trygðarleg.
Gamall maður að nafni Kláus,
sem vei'ið hafði þjónn kaupmannsins,
var að halda silfurbrúðkaup sitt sama
daginn. Kláus hafði verið við verzlun-
ina þegar á dögum föður hans og þjón-
að honum með trú og dygð, En af
því að Kláus hafði orðið fyrir ýmsum
óhöppum og var þar að auki fjölskyldu-
maður, þá langaði van Beeren til að
gleðja hann á þessum heiðursdegi hans
með 50 gyllinum.
Kaupmaður fékk það, sem hann
bað um, í einum stikli. Peningarnir
yoru talsvert þungir og van Beeren var
ekki gefinn fyrir að legga mikið á sig.
Hann gal ekki stungið stiklinum í vest-
isvasa sinn og ekki vildi hann halda á
honum í hendinni, svo hanu fékk hund-
inum hann; seppi hélt á honum í
kjaflinum heldur en ekki hróðugur, og
labbaði á efiir húsbónda sínum svona
líka alvörugeíinn og virðulegur, alla
leið þangað sem Kláus átti heima. Van
Beeren lét hundinn halda á stiklinum
í kjaftinum; þótti honum það mesta
gamanið, ef hundurinn rétti Kláusi gjöf-
ina sjálfur. Hann sagði því við hund-
inn: »Tryggur minn, fáðu nú Kláusi
gjöfina þína!« og benti honum til Klá-
usar, en Kláus var alveg forviða. Seppi
gekk til hans, dinglaði rófunni og lét
Kláus taka stikilinn út úr sér.
Gamli maðurinn komst ákaílega við;
hann þakkaði fyrverandi húsbónda sin-
um með tárin í augunum og klappaði
rakkanum og þótti þetta náttúrlega gott