Æskan - 01.01.1908, Blaðsíða 5

ÆSKAN.
3
til að bera lík föður míns heim. IJegar
mesta geðshræringin var afstaðin og við
mamma stóðum yfir líkinu, sagði mamma
við mig:
»Elsku Hans minn, þarna getur þú
nú séð afdrif þeirra, sem neyta áfengis.
Vesalingurinn liann faðir þinn er nú
dáinn sem drykkjumaður. Lofaðu mér
því nú að þú skulir aldrei neyta æsandi
drykkja«.
Eg lofaði rnóður minni því og eg liefi
haldið það loforð síðan í þessi ár, sem
eg liefi verið á sjónum, og eg mun með
guðs hjálp lialda það framvegis meðan
eg lifi.
Þessi stutta frásaga fékk mikið á hina
sjómennina og einn þeirra, sem var í
mestum metum hjá þeim, hvatti þá til
að verða drengnum samferða út á skipið.
Það gerðu þeir einnig samstundis og
þegar þeir komu út á skipið fóru þeir
til skipstjórans, sem var bindindismaður
og tjáðu honum, að þeir einnig vildu
verða bindindismenn.
Eftir nokkur ár ált þú, sem þetta les,
að líkindum að leggja á stað út í lífið.
Viljir þú vera þess fullviss, að þú getir
sneitt hjá allri eymdinni, sem ofdrvkkjan
veldur, þá er bezta ráðið til þess að
lofa guði og sjálfum þér, að þú slculir
aldrci bragða áfenga drykki.
Það er sífelt að verða algengara, að
vinnuveitendur krefjist þess af þjónum
sínum, í hinum ýmsu hlutverkum þeirra
1 lífinu, að þeir séu bindindismenn og
er það ágætt, því það cr alveg áreiðan-
legt, að sá sem drekknr er óhœfari til
vinnu sinnar, en bindindismaðurinn.
Til þess að komast áfram í heiminum
er alger bindindissemi frá áfengi ekki
hið eina nauðsynilega, en sá sem aldrei
bragðar vín, hefir mikið betri framtíðar-
liorfur en sá sem drekkur, og þó
lítið se. („Bðrne Tidende“)
Sigurj. Jónsson þýddi.
15 arnavinir.
Verzlunarhúsið H. P. Duus liefir ár
eftir ár boðið börnum í Keflavík og
grend á hugðnæma jólaskemtun, þar
sem þau geta dansað í rúmgóðu húsi
kringum slór jólatré alsett ljósum og
eplum og öðrum gjöfum handa börn-
um að draga um; una þau við þetta
sem eðlilegt er alt kvöldið endurnærð
á góðgjörðum og velvildarfullri um-
gengni þeirra, er verzlunarliúsið hefir
falið að annast um skemtunina. For-
eldrarnir fylgja þangað börnum sínum,
og ujóta ánægu af að liorfa á æsku-
skarann í jólaskarti sínu, og hljóðfæra-
sláttinn og jólasöngvana, sem hver ó-
spiltur maður ann af alhuga.
Á samkomunni í ár, hinn 4. þ. m.
voru eftir farandi ljóð sungin, undir
laginu: Ó, þá náð að eiga Jesú.
Sjáið tréð i sumarskrúði,
Sem að ykkur gelið er!
Sjáið vagga léttar limar,
Ljósakrónu hver ein ber!