Æskan - 01.01.1908, Blaðsíða 6

4
ÆSKAN.
Sjáið gegnum ljósalundinn
Lukkuvonir greinum á,
Sjáið engil ofan líta
Efsta stofni trésins frá.
Iðgrænt tré í ykkar hjarta
A að þróast, börnin kær,
Hvert að vaggi á léttum limum
Ljósi fögru nær og fjær;
Hugur, fótur, hönd og tunga
Hlýtur skýrt að láta í té,
Hvort þið enn í ykkar hjai'ta
Eigið þvílíkt jólatré.
Keppist eftir því að þakka
Þetta fagra jólatré,
Með þvi þið þess gjarnan gætið
Góða breytni að láta í té,
Þá mun inst í ykkar hjarta
Iðgrænt lífstré himni ná,
Hverju englar ljóssins landa
Lýsa sinni þóknun á.
Á. J.
Nafnið H. P. Duus er börnunum
mjög ástfólgið og foreldrarnir samgleðj-
ast börnunum. sínum yfir því, að jóla-
hátíðin og þýðing' hennar er með þessu
ógleymanlega glæddí hjörtum barnanna.
7/i 1908. Á. J.
Börn að kveðast á.
Börnin á Hóli, Jón og Inga, höfðu
sér til gamans á vetrarkvöldunum að
kveðast á. Þessum ákveðningi er svo
háttað, að sá sem svarar, verður að
finna visu sem byrjar á sama staf, sem
sú vísan endar á, sem næst var kveðin
á undan. Þau áttu fyrst erfitt með
þetta, en vaninn gefur listina; þau urðu
smám saman leikin í þessu og lærðu
svo margar lausavísur sem þau gátu,
svo enginn gæti »kveðið þau í kútinn«,
eins og það var kallað; en sá var kveð-
inn í kútinn, sem gafst upp við að finna
vísu á móti.
Þau byrjuðu löngum á þessarri vísu:
J. Komdu nú að kveðast á,
kappinn, ef þú þorir;
gjörðu vel við þessa þrjá,
það eru landar vorir.
I. Rösklega hún gengið gat,
gutlaðist upp úr fötunni;
aumingjarnir eiga mat
eftir hana á götunni.
J. Iila bítur brýndur fleinn,
betra er stríð en friður;
á vatni syndir sérhver steinn,
sekkur greniviður.
I. Ratað liefir raunaveg,
renna tár á vanga,
yfirburða ekkjuleg
er hún litla Manga.
J. Auminginn sem ekkert á,
einalt kinn má væta;
sæll er sá, sem sjálfur má
sína nauðsyn bæta.
I. Allir fuglar út við ílóð
eggjum vei’pa sínum,
dilla eg þér, dóttir góð,
dúfu-unga mínum.
m