Æskan - 01.01.1908, Blaðsíða 8

6
ÆSKAN
sýnir hægri hliðina af því. Ingólfur
styðst við öndvðgissúlu sína. Á hana
er markaður Óðinn í æsku og sitja
hrafnar Óðins, Huginn og Muninn, á
hverri öxl; þeir hrafnar sögðu Óðni
tíðindi úr öllum heimum á hverjum
morgni. Á hlið við óðin, er súlan
skorin að fornum sið. Eru þar efst
þessi orð rist í rúnum: »Sjálfr leið
þú sjálfan þik«. En betur eiga þau
eiga þan orð við Hjörleif fósthróður
Ingólfs, því hann trúði á mátt sinn og
megin, en ekki guðina, enda varð hann
hamingjulítill. Þegar Ingólfur fann
fóstbróður sinn veginn af þrælunum,
þá mæltihann: »Lítið lagðist hér fyr-
ir góðan dreng, er þrælar skyldu að
bana verða, og sé eg svo hverjum verða,
er eigi vill blóta«. Þar undir er ask-
ur Yggdrasils, ímynd heimsins:
»Hjörtr bitr ofan,
en á hliðu fúnar,
gnagar Niðhöggr neðan«.
En viðhaldsins á askinum er ekki
getið; það var mannvitið, en þó eink-
um guðlegur kraftur, sem liélt honum
uppi, svo hann trénaði hvorki né fún-
aði, þó Níðhöggur gnagaði, og eitraði
þá rótina, sem liann náði til. Mann-
vitið eilt hrökk ekki til, að halda við
trénu.
Svona hugsuðu menn sér það þá,
og svona er það í reyndinni. — Og
lleira er rist þar á. Á stallanum er
Ragnarökkur eða heimsendirinn.
Pá reyna guðirnir og jötnarnir með
sér í síðasta sinni og hvorirtveggja
falla í þeim lokahardaga. Jörðin ferst
líka og sólin og tunglið og alt sem er.
En ekki er alt úti fyrir því. Jörðin
rís aftur upp úr sjónum iðgræn og
fögur. Synir eldri guðanna húa þar
og Baldur hinn góði, sem beztur, blið-
astur og bjartastur var allra guðanna.
Og allir góðir menn fá þar að búa og
njóta yndis um allan aldur á þessari
iðgrænu Baldurseyju. En jötnarnir
þetta alveg úr sögunni.
Á þetta minnir myndin oss og margt,
margt fleira, sem hér yrði ollangt upp
að lelja. En þetta eru fegurstu og
dýpstu drættirnir í lífi forfeðra vorra.
Óbreytanleg.
Smásaga eflir O. Stein.
fýdd úr dönsku.
(Niöurl.).
Hún spurði með hljómglaðri röddu:
»Hverju býr þú yflr, Gunna litla, sem
þér liggur svo á að segja frá?«
Gunna teygði sig yfir girðinguna og
hvíslaði:
»Fréttir hugsaðu þér bara, ég eignast
vist bráðum mágkonur!«
Tekla tók í næstu grein; það var
þyrnirunnur, en hún tók ekki eftir þvi.
»Er það mögulegt? Hvernig veistu
það?«
»Valdimar frændi kom aftur i dag;
hann hal'ði haft mikið saman við Ós-
vald að sælda og hann sagði, að Ósvald
kæmi svo oí'l til síra Miinkos og list
svo ákaílega vel á eina af dætrum lians.