Æskan - 01.02.1908, Page 4

12
Æ S Ií A N
svo síðast sungið: »Lof og þakkir
hæstu hljómi« o. s. frv.
Skildust svo allir kl. nálægt tíu um
kveldið, og að því er eg held, vel ánægð-
ir og fór hver heim til sín.
»Svava« hefir tvær verndarstúkur, st.
Hlín nr. 33 og Bifröst nr. 43; leggja
þær livor um sig einn gæzlumann til
stúkunnar og einn varagæzlumann. Til
þessarar skemtunar lagði st. Hlín góðan
skerf, því tveir meðlimir liennar br.
Árni Jóhannsson og Teodór sonur hans
stýrðu söngnum og hljóðfæraslættinum,
sem ekki gerði hvað minst til að gera
kveldið ánægjulegt, og eru þeir þó ekki
meðlimír »Svövu« né við liana riðnir
að öðru leyti.
Takmark unglingastúknanna er háleitt
o g göfugt, því eins og þið vitið er aðal-
skilyrðið fyrir fögru og friðsælu æfiskeiði
að vera laus við alla illa siði, t. d.
drykkjuslcap, tóbaksnautn, ljótan munn-
söfnuð og óliollar skemtanir, og takmark
unglingareglunnar er að innræta börn-
unum viðhjóð við öllu þessu og að
lijálpa foreldrunum til að uppala landi
voru göfuga syni og dætur; en eins og
eðlilegl er, þá gengur starlið misjafnlega,
á því svæði og vel sé því liverjum þeim
sem leggur hönd á plóginn og fyllir
hópinn að einhverju leyti.
Kæru.ungu vinir mínir, sem lesið þetta
og ef til vill eruð ekki í neinni unglinga-
stúku — viljið þið ekki leggja hönd á
plóginn og koma í hópinn og reynast
trúir. Fáið leyfi foreldra ykkar eða
vandamanna til þess og komið svo. En
svo megið þið ekki líta til baka, þið
hafið”þá, með aðstoð guðs, sagt ósiðum
og freistingum stríð á hendur með skuld-
bindingunni og því verðið þið að reyn-
ast trú, svo þið gelið orðið góð og nyt-
söm börn landsins okkar, sem okkur
þykir svo vænt um og viljum að Hði
svo vel.
Talcmarkið er að verða: Sönn, kær-
leiksrík og saklaus.
Er það ekki fagurt? Eg veit þið segið:
»Jú«.
Guð gefi ykkur öllum gæíu og þrótt
til að ná því, hvar og hver sem þið
eruð.
IJess óskar vinur ykkar.
í janúar 1908.
Sj. J.
FiOriiain.
»Hvaðan koma fiðrildin þau arna?«
spurði Nonni pabba sinn. Þeir voru á
gangi upp í brekkum, seint á sumar-
kvöldi, í sólskini og hlíðasta veðri. »Það
er eins og þau þjóti upp alt í einu, þegar
veðrið er gott, einkum á lcveldin og
Ilögra þá hvert í kapp við annað og
sitja svo að segja á hverju strái. Þau
koma líklega út úr blómunum, því ég
sá eitt skjótast út úr flugnabúrinu hérna
á melnum. Pabbi hans var alt afvanur
að leysa úr spurningum lians, eins og
hægt var. »Ekki koma íiðrildin úr