Æskan - 01.02.1908, Síða 5

Æ S K A N
13
blómunum«, sagði hann, »það er langt
frá því, en þau sitja þar oft og eru þá
að sjuga hunang úr þeim. En nú skal
ég sýna þér dálítið, sem kann að geta
fært þér heim sanninn. Þarna er víði-
hrísla í brekkubarðinu á einu
víðiblaðinu er ormur; svipaður kál-
orminum og víðiblaðið er alt göt-
ótteftir hann, því það er nú matur-
inn hans. Við skulum taka maðkinn
og fara heim með hann og láta
hann upp á hyllu og gefa honum
nóg af nýsprotnum víðihlöðum að
éta, og hann þarf mikið að éta
eftir stærð.
Þetta gjörðu þeir.
Nonni litli hafði hið mesta gaman
af maðkinum og var ekki vitund
smeykur við hann. Hann gægðist
upp til hans og talaði við hann og
gaf honum stundum hrauðmola, en
maðkurinn vildi eklci éta brauð.
Nú liðu nokkrir dagar, þá kallar
pabbi á Nonna og sýnir honum,
livernig maðkurinn var þá útlits.
Þá var eins og hann væri þornaður
upp. »Nú er hann víst dauður«,
sagði Nonni og fór að hágráta.
»Nei, hann er ekki dauður«,
sagði pahbi hans, hann ætlar bara að
fara að hvíla sig. Svo lét hann maðk-
inn upp á aðra hyllu, hærra uppi og
lagði grænt víðiblað ofan á hann. Og
enn leið nokkur tími. Þá kallar pahbi
á Nonna sinn aftur einn morgun og
segir við hann: »Komdu nú og ílýttu
þér; sko, hvað þarna er á hyllunni!«
Það var þá fallegasta íiðrildi, þarna sat
það og hreyfði vængina. »Þetta §r nú
maðkurinn«, sagði pabbi, »nú er liann
orðin að fiðrildi, og svona er nú gesla-
fiðrildið og öll önnur íiðrildi og llugur
lil orðið. Fiðrildin og flugurnar verpa
eggjum og eggin verða að möðkum og
maðkarnir að fiðrildum og flugum, þó
að þeir sýnist ekki fallegir«.
»Er þetta nú ekki skritið ævintýri,
Nonni minn?« »Jú, A'íst er þelta skrít-
ið«, sagði Nonni, »aldrei gat mér dottið
i hug, að svona stæði á fiðrilduinim«.
Síðan opnuðu þeir gluggann og lofuðu
fiðrildinu að íljúga út til hinna fiðrild-