Æskan - 01.03.1908, Side 1
ÆSKAN
BAENABLAÐ MEÐ MYNDUM
XI. árg.
Eignarrétt liefir:
St.-Stúka íslands [I.O.G.T.]
Rvík. Marz 19 08.
Ritstjóri:
Ættjarðarvísur.
Já, íslendingar erum við,
hið unga landsins sonalið,
því ættjörðina elskum vér,
sem oss í skauti ber.
í augum vorum er hún fríð,
vér elskum hverja strönd og lilíð;
liún á vorn söng, lnin á vort ljóð,
hún á vort lijartablóð.
Þú blárra tinda blessuð grund,
þig hlessi drottinn alla stund;
hann gaf oss þig, með gleði vér
oss gefum ai'tur þér,
því ljúflr í'eður faðma’ oss hér,
sem fúsum liuga vinna þér
og móðurhendur lilúa’ oss að.
Og hvað er sælla en það!
Bernska og æska feðra vorra.
Hefirðu nokkuð heyrt sagt i'rá því,
ungi lesari minn, hvernig hagað var
uppeldi barna og unglinga hjá for-
feðrum vorum, áður en kristni kom
eða meðan þeir voru heiðingjar?
Yerið getur, að þér sé forvitni á að
vita eitlhvað um það, svo þú gætir
5—6. tbl.
borið það saman við uppeldi barna
og unglinga nú á dögum.
Hér skal þá sagt hið helzta af upp-
eldi því, sem börn frjálsra manna fengu
að njóta.
Þegar barnið var fætt og nær-
konan (yfirsetukonan) hafði tekið við
því, þá lagði hún það á jörðu. Þar
var það svo látið liggja, þangað til
faðir barnsins eða einhver frændi hans
tók það upp sér á hönd og mælti svo
fyrir, að það skyldi íæðast upp. En
þætti honum barnið vesallegt eða ef
það hafði einhver stór lýti eða svipur-
inn var ekki að hans skapi, þá tók
hann það ekki upp og lét þá einhvern
húskarl sinn bera jiað út, eins og
annað hræ. Þá var litið svo á, að
ekkert barn hefði rélt á að lifa, sem
ekki sýndist líklegt til mikils þroska.
Ef fátækir l'oreldrar áttu hlut að máli,
þá var þeim leyft að bera börn sin
út, svo þau yrðu hvorki þeira sjálfum
né frændum þeirra til byrði, en alt af
j)ólti það þó illa gert.
Svo er sagt, að einu sinni hafi verið
mikið hallæri hér á landi í heiðni oe
þá hafi höfðingjar fyrir norðan land
átt fund með sér, hvað til ráðs skyldi
taka. Þá var það ráð eins af höfð-
ingjunum, að bera skyldi út börn, en