Æskan - 01.06.1908, Blaðsíða 6

46
Æ S K A N
það sem þeir fá fyrir eitt ljón, — og
eru það því jafnan tíðindi, þar er ijón
er felt.
— Lifandi er Ijónum náð nú á dög-
um á þann liátt, að ungarnir eru teknir
úr bælinu, þegar móðirin er ekki hjá
þeim, og er sætt færi til þess. — Þegar
Ijón eru tamin ung, verða þau vanalega
ákaflega trygg og ldýða eiganda sínum í
blindni og bera lotningu fyrir lionum,
og eru lafhrædd við refsingu frá lians
hendi. — Þannig getur Brehm náttúru-
fræðingur um það, að hann hafi liaft
með sér ungl ljón alla leið frá Afriku
til Þýzkalands, og hafði bann það með
sér í bandi á skipinu, cins og hund. Og
eins leiddi liann það með sér á landi
um borgirnar, þar sem hann kom.
— Nú á dögum eru menn komnir
upp á það að láta Ijón æxlast í dýra-
görðum í stórborgunum; og þurfa menn
því ekki eins að veiða þau lil að eign-
asl þau tamin.
Ljón geta orðið talsverl gömul: 40—
50 ára.
P. 13.
Ilaraldur
efter Georg Schmidl.
Hvað átti hann nú til bragðs að laka
Það var ógerlegt að~strjúka, svo hann
varð að una við örlög sín, þó erlið
væru. Haraldur forðaðist eins og liann
gat þenna norska félaga sinn við starf
sitt um daginn; en að kvöldi, er vörð-
ur var settur, kom Norðmaðurinn lil
hans, og mælti:
»Hvernig líður henni móður þinni
Haraldur«.
»Eg veit hvorki hvað þér gengur til
að spyrja um það, né hver þú ert«,
svaraði Haraldur liryssingslega og fór
undan í flæmingi.
»Ef þú erl búinn að gleyma lienni,
eins og út lítur fyrir, þá er ekki nema
eðlilegl, að þú sért búinn að gleyma
skólabróður þínum, Óskar Alsing, svar-
aði hinn, með angurblíðum rómi.
»Já, eg veit ekki, það er svo langL
síðan það var«.
»Svo er nú það«.
Samræðan gekk illa, og fór því Óskar
fram á skipið aftur. Síðar um kvöldið
var bréf senl í land með utanáslcrift-
inni: »Stórskipasmiður Alsing, L..pósl-
afgreiðsla, Noregi. Innan í því var svo
Iítill miði til móður Haralds; á honurn
slóð: Eg hitti Harald í dag og crum við
báðir á barkskipinu »Wilkie Collins«.
Eítir hér um bil 8 mánuði komum við
al'tLir til Lundúna. Eg skal lita eftir
honum öðru hvoru, og þegar við kom-
um heim, reyna, að l'á hann með á mér
sjómannahælið »Wellstreels Sailor home.«
Yðar Óskar Alsing.
*
Eitt kvöld, 8 mánuðum síðar, gengu
tvsir sjómenn saman eftir Wellstreel og
töluðu saman.
»IJað varð gömul kona undir vagni
hérna lengra niðri á strætinu, henni var
ekið lil L ... sjúkraliússins, rélt í því er
eg fór þar bjá. Þess vegna kom jeg
svo seint, Haraldur«, mælti annar þeirra.
»Eg held að það sé nóg eftir af þeim
fyrir því«, svaraði hinn.